117986

-    ogólnego poziomu cen towarów

-    zasobów czynników produkcji i efektywności ich wykorzystania

-    kosztów wytwarzania

Inne nazwy: globalna podaże popyt, łączna podaż- popyt

Faktyczne rozmiary produkcji i dochodu narodowego ustalają się w wyniku wzajemnego oddziaływania zagregowanego popytu i zagregowanej podaży.

Krzywe zagregowanego popytu i zagregowanej podaży.

Krzywa zagregowanego popytu (AD) pokazuje zależność ilości dóbr jaką nabywcy decydują się zakupić od ogólnego poziomu cen.

Krzywa zagregowanej podaży (AS) - pokazuje zależność łącznej ilości towarów jakie producenci decydują się dostarczyć n rynek od ogólnego poziomu cen.

Krzywa zagregowanego popytu jest ujemnie nachylona, panuje tutaj zgodność między przedstawicielami różnych kierunków. Kształt kizywej zagregowanej podaży jest kwestią sporną. Stanowiska:

- kompromisowe

Krzywa podaży AS jest łagodnie rosnąca, aż do osiągnięcia produkcji potencjalnej co oznacza, że

łłya. 9.1 Krzyw* agreyalowm podaży I agrogaicwcęo popytu — sta tłOWfjko kcfnpforiiscwe

wzrost popytu, czyli przesuwanie się AD w górę będzie powodowało wzrost produkcji i dochodu, natomiast ceny będą rosły w małym stopniu. Wynika to z faktu, że gdy moce wytwórcze nie są w pełni wykorzystywane. Wzrost popytu stymuluje wzrost produkcji.

Kiedy produkcja wytwatzana zbliży się do produkcji potencjalnej dalszy wzrost popytu doprowadziłby już tylko do wzrostu cen, gdyż możliwości produkcyjne byłyby już w pełni wykorzystane.

- skrajnie neoklasyczne

Agregatowa podaż pokiywa się z produkcją potencjalną, czyli jest jej równa. Wynika to z przekonania neoklasyków o idealnej sprawności mechanizmu rynkowego dzięki czemu faktyczne produkcja jest zawsze równa potencjalnej. Zostało to wyrażone w prawie Scly'a (każda podaż tworzy dla siebie idealny popyt). Zdaniem wielu neoklasyków zmiany popytu nie pociągały z sobą zmian faktycznej produkcji, a jedynie powodują zmiany cen. Ich zdaniem, aby wzrosła produkcja muszą wzrastać moce wytwórcze (czyli produkcja potencjalna), a jest to możliwe w okresie długim.

skrajnie keynesowskie