113295

Badania skryningowe w diagnostyce zaburzeń odporności humoralnej 2)

Badania skryningowe

•    Oznaczenie stężenia immunoglobulin w surowicy (IgG, IgA, IgM), najczęściej metodami immunodyfuzji radialnej i nefelometrii.

•    IgD i IgE oznacza się metodami immunoenzymatycznymi i nefelometrii ze wzmocnieniem latexowym.

IgG < 2 g/l —> niedobór przeciwciał

Immunoglobuliny < 4 g/l —> niedobór przeciwciał

Badania skryningowe w diagnostyce zaburzeń odporności humoralnej 3)

•    Ocena czynności limfocytów B - oznaczenie miana swoistych przeciwciał po wykonanych wcześniej szczepieniach (tężec, błonica).

•    Miano przeciwciał przeciwko anatoksynie błonicy lub tężca świadczy o sprawności odpowiedzi immunologicznej na antygeny białkowe.

•    Miano przeciwciał po szczepieniu przeciwko pneumokokom (szczepionką polisacharydową) pozwala ocenić odpowiedź na antygeny polisacharydowe.

Badania specjalistyczne w diagnostyce zaburzeń odporności humoralnej 1)

•    Oznaczenie stężenia podklas immunoglobulin: IgGl, lgG2, lgG3 i lgG4.

•    Szczególnie u dzieci z niedoborem IgA, występuje dodatkowo niedobór lgG2.

Badania specjalistyczne w diagnostyce zaburzeń odporności humoralnej 2)

•    Oznaczenie liczby limfocytów B - metoda cytometrii przepływowej, stosuje się przeciwciała monoklonalne znakowane fluoresceiną , skierowane przeciwko determinantom powierzchniowym tych komórek

Oznaczane determinanty to: CD19 lub CD20.