Klatką walcowniczą nazywa się urządzenie, w którym zachodzi walcowanie metalu.
Podstawowymi częściami klatki, spełniającymi niejako rolę narzędzi, są walce wywierające
bezpośrednio nacisk na walcowany metal.
W ciągu liistorii rozwoju konstrukcji walcarek nastąpiło zróżnicowanie sposobów
ułożenia walców w klatce walcowniczej. Różne sposoby ułożenia walców w klatkach zostały
spowodowane przez następujące przyczyny:
• dążność do uzyskania zmiany kierunku walcowania w kolejnych przepustach bez zmiany kierunku obrotów napędu,
• powiększenie sztywności układu walców i zmniejszenie siły nacisku metalu, a więc zmniejszenie ugięć i ograniczenie odchyłek wymiarów wyrobów walcowanych,
• poddanie metalu naciskom o kierunkach zmiennych co przepust z wyeliminowaniem kantowania lub skręcania pasma,
• uzyskanie szczególnych kształtów wyrobów walcowanych,
• spowodowanie szczególnego sposobu płynięcia metalu, zapewniającego tworzenie się otworu w tulejach rurowych,
• polepszenie jakości otrzymywanych wyrobów,
• zintensyfikowanie procesu prowadzonego w klatce.
Na powyższym rysunku pokazano przykład tradycyjnej konstrukcji klatki walcowniczej.
Walce za pośrednictwem czopów są oparte w łożyskach. Obudowy łożysk są umieszczone w oknach stojaków. Dwa stojaki połączone między sobą i ustawione na płytach podstawowych tworzą sztywny kadłub. Odstęp pomiędzy walcami jest regulowany za
2