Przebieg wytłaczania , a więc wielkość rozpatrywanych, sił można przedstawić na wykresach sił jako funkcję wartości stosunku początkowej średnicy D krążka do średnicy o walcowych ścianek wytłoczki.
Maksymalną siłę wytłaczania Fk"" można wyznaczyć z przybliżonego wzoru:
gdzie:
d - średnica wytłoczki (liczona w środku grubości ścianek), g - początkowa grubość ,
Rm - wytrzymałość na rozciąganie kształtowanej blachy , k - współczynnik zależny od wartości m = d/D; g/D • 100%
Pękanie obwodowe ścianki występuje w pobliżu dna wytłoczki (najmniejsza grubość ścianki). Aby nie dopuścić do zerwania musi być zachowany warunek Fk"“ < F“ . Nierówność ta jest spełniona wówczas , gdy stosunek średnicy D krążka do średnicy d wytłoczki jest niniejszy od odciętej (D/d)*, punktu leżącego na przecięciu się linii Fk”“ i F" Warunek w/w jest zatem spełniony w zakresie (D/d)w > (D/d) lub wprowadzając tzw. współczynnik wytłaczania równy odwrotności stosunku D/d
d/D = mi > (d/D)„
Zjawisko fałdowania kołnierza jest pewną formą wyboczenia blachy . Zachodzi ono pod wpływem ściskających naprężeń obwodowych , gdy grubość blach g jest zbyt mała w porównaniu ze średnicą D odkształconego krążka . Przy wykonywaniu wytłoczcie o innych kształtach niż cylindryczne, fałdy mogą powstać również poza kołnierzem w obszarach swobodnych (nie podpartych przez elementy kształtujące narzędzi).
Najprostszym sposobem zapobiegania fałdowaniu się płaskiego kołnierza jest zastosowanie dodatkowego pierścienia dociskającego blachę do powierzchni pierścienia ciągowego z pewną siłą Fd tzw. dociskacza . Często też aby zmniejszyć obwodowe naprężenia ściskające stosuje się tzw. żebra lub progi ciągowe w konstrukcjach tłoczników zwiększające promieniowe naprężenia rozciągające .
Podstawowymi elementami projektowania procesu technologicznego wytłaczania są : wyznaczenie wymiaru wyjściowego materiału i określenie maksymalnie możliwych do wykonania wymiarów wytłoczki (sprawdzenie możliwości wykonania danej wytłoczki) w jednej operacji.