• Para wodna najobficiej skupia się w dolnej warstwie atmosfery. Przede wszystkim występuje ona w strefie kontaktu powietrza z powierzchnią oceanow, mórz Jezior, bagien czy rzek, wreszcie z powierzchnia gruntu oraz górną granicą szaty roślinnej. Wraz ze wzrostem wysokości szybko maleje zawartość pary wodnej w powietrzu.
• Szacuje się, że w dolnej 1,5 kilometrowej warstwie skupione jest 50 % pary wodne j znajdującej się wokół globu.
• W warstwie sięgającej 11-12 km mieści się aż 99% pary wodnej, czyli w troposferze zawarta jest praktycznie cała para wodna występująca na Ziemi.
• Ogólną prawidłowością jest zmniejszanie zawartości pary wodnej od równika ku biegunom oraz malejąca zawartość pary wodnej w miarę oddalania się od zbiorników wodnych.
• Intensywność parowania zależy od różnicy powietrza i odparowującej powierzchni, wilgotności powietrza i prędkości jego ruchu, a także ciśnienia.
• Wilgotność powietrza (masa pary w jednostce objętości powietrza) zmienia się wraz z wysokością. Równocześnie spadek temperatury powoduje zmiany faz, w jakich występuje woda w powietrzu.
Przy powierzchni Ziemi powszechnie występuje niewidoczna para wodna, unoszona wraz z prądami wznoszącymi w momencie spadku temperatury poniżej punktu rosy f temperatura, w której aktualna prężność pary wodnej staje się prężnością nasyconą. W powietrzu ochłodzonym do temperatury równej
fiunktowi rosy następuje kondensacja) i przy obecności jąder kondensacji - przechodzi w stan cieczy, ormując kropelki. Strefa, w której to następuje, nosi nazwę poziomu kondensacji. Wznoszące się jeszcze wyżej krople wody zamarzają - woda przyjmuje postać kryształków lodu. Dzieje się to w strefie zamarzania.
Poniżej poziomu kondensacji temperatura obniża się o 1° C na lOOm. Po przekroczeniu tego poziomu
zmniejsza się do 0,6° C na lOOm wysokości. Po przekroczeniu poziomu zamarzania, temp. Obniża się o ok. 0,8° C na lOOm wysokości