45298

węglem" Wiktora Zina. W klimacie gawędy ilustrowanej własnymi rysunkami omawiał on style i epoki w architekturze i sztuce. Dzięki charakterystycznemu dla tego gatunku sposobowi zwracania się do widza umiejętnemu posługiwaniu się słowem, gestem i rysunkiem pomiędzy prowadzącym, a w zasadzie jego wizerunkiem, a widzami tworzył się związek przyjaźni i zażyłości, o Narrator - prof. Zin posiadł umiejętność synchronizowania słowa, gestu i ilustracji, co wzmacniało siłę ekspresji. Pod względem wykonawstwa i realizacji telewizyjnej była to unikalna w skali europejskiej formuła telewizyjnej gawędy.

o „Telewizyjność" tej formy potwierdzały także dwa filmy nadane w 1971. Pierwszy „Opowieść o Monte Casino" był porywającą kreacją Melchiora Wańkowicza, drugi „Spotkanie z generałem" zawierał relację - gawędę gen. Zygmunta Berlinga.

Publicystyka wizualna:

•    Definicja:

o Jest to przekaz będący indywidualną próbą dotarcia z propozycją określonej syntetycznej interpretacji problemu czy zjawiska. Publicystyka wizualna ze względu na ekspresję, humor, a niekiedy pewną przewrotność wpływa na postawy poprzez sferę emocjonalną.

•    Geneza:

o Za pierwszą chronologicznie formułę publicystyki wizualnej uważa się karykaturę rysunkową

o Karykatura jako parodia rzeczywistości pojawia się już w starożytnym Egipcie i Grecji.

o W czasach reformacji jest orężem obu stron. Wtedy to pojawia się wiele karykatur Marcina Lutra i papieża. Konwencja ta występuje także w malarstwie, choćby w pracach Pietera Bruegla. o W XVII stuleciu w Anglii powstaje wiele specjalnych broszur

zawierających karykatury polityczne, a w czasach oświecenia rysunek satyryczny i karykatura uzupełniają publicystykę moralizatorską, o Trudną do przecenienia rolę odegrała karykatura polityczna w pismach Rewolucji Francuskiej. Pełniła funkcje informacyjno-perswazyjne wobec osób słabo wykształconych, bądź niepiśmiennych. Nowe możliwości dla karykatury prasowej przyniósł wynalazek litografii, o Wzorcem europejskiej karykatury XIX-wiecznej były publikacje londyńskiego tygodnika „Punch". o Karykaturę i rysunek satyryczny wykorzystywano szeroko w propagandzie systemów totalitarnych. W prasie radzieckiej adresowanej do niepiśmiennych mas tworzono rysunkowe stereotypy rewolucjonisty, „burżuja" i kułaka, o Początki karykatury prasowej w Polsce związane są pierwszymi czasopismami satyrycznymi takimi jak np. „Motyl" (1828-1831). o W drugiej połowie XIX wieku ten segment prasy cieszył się wyjątkową popularnością. Walka polityczna między warszawskimi pozytywistami, a tradycjonalistami toczyła się często na karykatury, o W okresie międzywojennym karykaturę także wykorzystywano do bieżącej walki politycznej. Za pomocą tej formy wykreowano pozytywny wizerunek J. Piłsudskiego jako sympatycznego dziadka, o Karykatura o przesłaniu ideologicznym i politycznym była

wykorzystywana w propagandzie PRL. Najbardziej znany plakat także