124266

Wstęp

Nikt nie może zostać mistrzem brydżowym w ciągu jednego dnia. W świecie szachów można spotkać kilkunastoletnie dziecko, które zadziwia swoimi zagraniami starych mistrzów. Dzieje się tak, ponieważ szachy są grą otwartą - widać wszystkie elementy (figury i pionki), więc odpowiednie strategie i warianty gry mogą być opracowane przy pomocy umysłu (lub komputera; w ostatnich latach maszyny udowadniają nawet swoja wyższość nad renomowanymi graczami). Dobrzy brydżyści dochodzą do pełni swoich możliwości przez 5 -10 lat. Brydż jest grą zamkniętą, jej elementy (karty) są zakryte (w 75% podczas licytacji i 50% podczas gry). Poza czystą analizą, decydujące są też inne elementy; dedukcja, psychologia, wyobraźnia, doświadczenie oraz odpowiednia równowaga umysłowa¹. Można się z tą interpretacją zgadzać lub nie, ale jedno nie ulega wątpliwości: to właśnie brydż jest najbardziej skomplikowaną i najtrudniejszą grą, w której wykorzystuje się karty. Ta trudność w odkrywaniu jego piękna oraz manipulowanie i sterowanie informacjami, które mają kluczowe znaczenie podczas gry sprawiają, że brydż jest najbardziej urokliwą i wciągającą grą na świecie.

Wszyscy brydżyści mają pewne cechy wspólne. Ich drugą naturą jest dążenie do perfekcji i dociekanie prawdy. Rasowy brydżysta będzie podziwiał zagrania swoich kolegów, doceni piękno ich wysiłku i będzie delektował się precyzją zagrań mistrzów. Można więc mówić o brydżystach jako o pewnej grupie ludzi, których łączy zamiłowanie do gry. Według socjologii grupa to dwie lub więcej jednostek, między którymi istnieje określony stosunek społeczny. Grupa więc istnieje, gdy jej członkowie wchodzą ze sobą w jakiś typ kontaktu². W przypadku ludzi grających w brydża kontakt ten nie sprowadza się tylko do wspólnej gry, ale rozszerza się do stylu bycia i sposobu myślenia.

W poniższej pracy przedstawię relacje, jakie zachodzą między ludźmi grającymi w brydża; zarówno tych żyjących z gry, jak i wszystkich tych, dla których brydż jest pasją lub po prostu miłą roziywką. Zupełnie inne więzi łączą zawodowca i sponsora, dla którego gra, inaczej zachowują się początkujący brydżyści, widać też różnicę pomiędzy biydżystami -sportowcami, (czyli tych grających w odmianę sportową) a brydżystami - amatorami. Zajmę się też społeczną funkcją gry i rolą, jaką zajmował kiedyś brydż i jaką zajmuje obecnie. Spróbuję też wytłumaczyć, (co niewątpliwie będzie trudne dla osób nie grających), na czym polega fenomen brydża i jakie są tego przyczyny. Aby jednak w pełni zrozumieć, dlaczego

1

   Granovetter M.: Morderstwo przy brydżowym stoliku. TRANSZBRYDŻ, Kraków 1993, s.5.

2

   Wiatr J.: Społeczeństwo - wstęp do socjologii systematycznej. PWN. Warszawa 1977, s.94.