46191

Dama	13	Portugalia	22
Estonia	6	Republika Czeska	22
Finlandia	13	Rumunia	33
Francja	72	Słowacja	13
Grecja	22	Słowenia	7
Hiszpania	50	Szwecja	18
Irlandia	12	Węgry	22
Litwa	12	Włochy	72
Luksemburg	6	Zjednoczone
Łotwa	8	Królestwo	72

Artykuł 14 TUE przewiduje, że decyzję określającą skład Parlamentu Europejskiego "z poszanowaniem zasad, o których mowa w akapicie pierwszym". Rada Europejska "przyjmuje jednogłośnie, z inicjatywy Parlamentu Europejskiego i po uzyskaniu jego zgody". Formalne podjęcie przez Radę Europejską powyższej decyzji było niemożliwe przed wejściem w życie Traktatu z Lizbony, jednak już w październiku 2007 r., na podstawie stosownej propozycji Pariamentu Europejskiego, dokonano politycznych uzgodnień w sprawie dystrybucji miejsc w Parlamencie między państwa członkowskie. Ustalenia te potwierdzono w deklaracji Rady Europejskiej z grudniu 2008 r. w sprawie środków przejściowych dotyczących składu Parlamentu Europejskiego. Załącznik do konkluzji Rady Europejskiej z 18-19 czerwca 2009 r. precyzuje, że skład Parlamentu zostanie uzupełniony o 18 dodatkowych posłów - czterech z Hiszpanii, po dwóch z Austrii, Francji i Szwecji, po jednym z Bułgarii, Holandii, Łotwy, Malty, Polski, Słowenii, Wielkiej Brytanii i Włoch. Dzięki temu Polska będzie mieć w sumie 51 posłów.

Oznacza to, że skład Parlamentu tymczasowo przekroczy maksymalny limit 751 posłów, określony w cytowanym wyżej arL 14 ust. 2 TUE (liczba posłów będzie bowiem wynosić 754)' Konieczna zatem jest zmiana arL 2 protokołu nr 36 w sprawie przepisów pizejściowych dołączonego do Traktatu z Lizbony. Odpowiedni projekt przedstawiła prezydencja hiszpańska w grudniu 2009 r. Będzie on musiał zostać zatwierdzony zgodnie z procedurą rewizji Traktatów określoną wart. 48 TUE. Przewiduje się, że wejdzie on w życie 1 grudnia 2010 r.

Projekt przewiduje trzy sposoby uzupełnienia składu Parlamentu o dodatkowych posłów:

a)    na podstawie wyników wyborów przeprowadzonych w czerwcu 2009 r.,

b)    w drodze wyborów uzupełmających,

c)    przez parlamentarzystów wyznaczonych przez parlamenty narodowe spośród swoich członków.

Według polskiej ustawy z dnia 4 marca 2010 r. o zasadach obsadzenia w kadencji 2009-2014 dodatkowego mandatu posła do Parlamenni Europejskiego", obsadzenie dodatkowego "polskiego" mandatu nastąpić ma na podstawie wyników wyborów przeprowadzonych w czerwcu 2009 r.

Tymczasem w grudniu 2009 r. Parlament Europejski przyjął w swoim regulaminie zmiany, które pozwalają dodatkowym posłom wybranym w państwach członkowskich zgodnie z przepisami krajowymi na uczestniczenie w pracach Pariamentu - do czasu wejścia w życie zmiany protokołu nr 36 - w charakterze obserwatorów.

Warto zwrócić uwagę, że liczba mandatów przypadających na poszczególne państwa nie musi być równa liczbie obywateli danego państwa posiadających mandat. Obywatele Unii mogą kandydować w państwie ich zamieszkania innym niż państwo ich obywatelstwa. Innymi słowy, np. wybierany we Francji zamieszkały tam obywatel Niemiec jest wybierany z puli mandatów przypadających na Francję, a nie na Niemcy.

Kadencja Parlamentu Europejskiego wynosi 5 lat. Mandat posła może wygasnąć w wyniku rezygnacji, śmierci lub wskutek utraty mandatu Prawo Unii nie określa przesłanek utraty mandatu, jeśli jednak prawo państwa członkowskiego zawiera wyraźny przepis dotyczący utraty mandatu członka Parlamenni Europejskiego, to mandat ten wygasa zgodnie z tym przepisem, a właściwe władze krajowe muszą poinformować o tym Parlament Europejski.

Parlament Europejski został uprawniony do opracowania projektu jednolitej procedury wyborczej we wszystkich państwach członkowskich lub zasad wspólnych dla wszystkich państw członkowskich. Do tej pory nie udało się ustalić takiej procedury, toteż w każdym z państw wybory przeprowadzane są zgodnie z krajowymi przepisami dotyczącymi ordynacji wyborczej. Wspomniana na wstępie decyzja