47487

sygnalizacji (np. metoda sygnalizacji RTS/CTS - Request ToSend, Clear ToSend). Programowe sterowanie przepływem stosuje się w przypadku łączności kanałem jednoprzewodowym.

Innym istotnym parametrem charakteryzującym jakość usług jest czas przejścia przez sieć jednostki danych. Na czas ten składają się cztery elementy; czas przygotowania ramki, czas rywalizacji o dostęp do łącza, czas transmisji oraz czas analizy ramki przez odbiorcę. Trzeci z tych czynników wynika z właściwości warstwy fizycznej i na ogół ma bardzo małą wartość. Pierwszy i ostatni czynnik zależą od implementacji podwarstwy dostępu i też na ogół nie wnoszą istotnych opóźnień.

Bardziej kontrowersyjne są opinie na temat czasu tywalizacji o dostęp do łącza, zależnego od strumieni generowanych do przesłania ramek oraz zastosowanego protokołu dostępu.

Ogólnie można stwierdzić, że wbrew często wyrażanym obawom, obserwacje pracy LSK wykazały, że pracują one zwykle przy niewielkim obciążeniu - w jednostce czasu do przesłania zgłasza się ilość informacji stanowią na ogół kilka, a rzadziej kilkanaście procent przepustowości łącza fizycznego. Wykazuje się, że możliwe jest kilkuprocentowe skrócenie czasu oczekiwania na dostęp przez zmianę algorytmu dostępu mają znaczenie jedynie teoretyczne. W praktyce prawie każdy prawie każdy algorytm dostępu zaspokaja przeciętne wymagania.

Powyższe uwagi odnoszą się do wartości średnich i nie wykluczają powstania w sieci chwilowych spiętrzeń lub zaobserwowania sporadycznie, w odniesieniu do pojedynczych ramek, długich czasów oczekiwania na dostęp. Tam, gdzie uniknięcie takich sytuacji jest istotne, warto sięgnąć do algoiytmów z zagwarantowanym maksymalnym czasem dostępu.

Możliwa jest również transmisja bezpołączeniowa z potwierdzeniem. Wygenerowanie potwierdzenia oznacza, że ramka została poprawnie odebrana, zapamiętana w wolnym buforze i przekazana podwarstwie łącza logicznego. Usługa ta jest realizowana przy użyciu specjalnej klasy protokołów dostępu, takich że po uzyskaniu przez nadawcę dostępu do łącza i przesłaniu przez niego ramki, łącze pozostaje zarezerwowane przez pewien czas po to, by odbiorca mógł przesłać potwierdzenie bez dodatkowej rywalizacji o dostęp do łącza. Zakłada się, że jeśli w czasie bardzo krótkiego odcinka czasowego nie nadejdzie oczekiwane potwierdzenie lub nadejdzie potwierdzenie negatywne, to można powtórzyć transmisję z ponowną rezerwacją łącza na potwierdzenie. Zwykle dopuszcza się niewielką liczbę powtórzeń. W niektórych metodach dostępu uwzględnia się w negatywnym potwierdzeniu przyczynę jego powstania, aby nadawca po jego otrzymaniu mógł zoptymalizować dalsze postępowanie, np. opóźnić transmisję w wypadku zapełnienia buforów odbiorcy. Zgubienie potwierdzenie i decyzja o retransmisji mogą spowodować powielenie ramki. Ponieważ jednak nadawca na mocy definicji protokołu czeka na nadejście potwierdzenia i jest przygotowany do jego przyjęcia, więc jedynym powodem zgubienia potwierdzenia może być zakłócenie istotnie zniekształcające potwierdzenie. Przez odpowiedni dobór postaci potwierdzenia prawdopodobieństwo takiego zdarzenia można sprowadzić do małej wartości