49126

u któiych stwierdzono obecność wirusa HIV przy braku przeciwciał anty-HIV we krwi, gdyż okres od zakażenia wirusem do wytworzenia przeciwciał może być różnej długości tj. od kilku tygodni do wielu miesięcy . Opisany rodzaj zakażenia określa się jako zakażenie bezobjawowe, a ludzie nim dotknięci stają się nosicielami wirusa. Najnowsze dane wskazują, że na jednego chorego z AIDS przypada około 100 osób zainfekowanych nie wykazujących klinicznych cech zespołu. Może się zdarzyć, że w warunkach sprzyjających wirusowi bezobjawowy nosiciel zaczyna chorować. Drugim typem reakcji na zakażenie jest rozwój choroby o niewielkim nasileniu, czyli zespołu pre-AIDS. Zespół pre-AIDS o różnym stopniu nasilenia występuje znacznie częściej niż pełno objawowy AIDS. Trzecim rodzajem odpowiedzi na zakażenie jest typowy przewlekły AIDS. Czwartą szczególną postacią zakażenia HIV jest ostry AIDS. Jest to najlżejsza i najlepiej rokująca postać choroby. Objawy choroby następują w krótkim czasie od zakażenia (ok. 6-14 dni) przeciwciała anty-H!V pojawiają się dopiero po 19-56 dniach od zakażenia, często już po ustąpieniu objawów klinicznych. Objawy trwają od kilkunastu dni do kilku miesięcy, po czym ustępują całkowicie. Pozostaje u zakażonego nosicielstwo. Jest to poważny problem, gdyż ostrego AIDS można nie rozpoznać ze względu na podobieństwo tej postaci do mononukleozy i innych ostrych zakażeń wirusowych. Być może, że po przyjściu tej postaci AIDS nie choruje się już na właściwy AIDS.

Jak w każdej chorobie, również w AIDS obserwuje się określoną dynamikę rozwoju schorzenia i obejmuje ona następujące etapy;

I.    Przedostanie się wirusa do krwioobiegu,

II.    Okres inkubacji (4-6 tygodni)

III.    Ostra infekcja retrowirusa, tzw. Zespół mononukleozopodobny, samoistnie następujący po 2 - 3 tygodniach,

IV.    Okres utajenia trwający 1 - 5 lat,

V.    Przewlekłe, uogólnione powiększenie węzłów chłonnych,

VI.    Zespół związany z AIDS (ARC-AIDS) - pre AIDS,

VII.    Pełno objawowy AIDS (oportunistyczne infekcje, mięsak Kaposiego, chłoniaki mózgu.

Oportunistyczne infekcje różnią się tym od innych, że dają objawy kliniczne tylko u osobników z wrodzonymi lub nabytymi ciężkimi defektami układu immunologicznego. Drobnoustroje wywołujące oportunistyczne infekcje pozostają najczęściej do wielu lat utajone w organizmie i zachowują się obojętnie w stosunku do zdrowego makroorganizmiL Oportunistyczne infekcje rozwijają się u prawie wszystkich chorych z AIDS. U większości z nich dochodzi do rozwoju licznych procesów infekcyjnych, które doprowadzają do śmierci.

2