51045

Ponadto, w postępowaniu na podstawie art. 258 TFUE nie może mieć miejsca badanie legalności aktów instytucji, gdyż nie należy do materii tego postępowania.

6.    Skarga państwa członkowskiego przeciwko innemu państwu członkowskiemu w związku z niewywiązaniem się przez nie z zobowiązań wynikających z Traktatów (art. 259 TFUE):

Odrębności proceduralne w stosunku do postępowania w trybie art. 258 TFUE występują zasadniczo na etapie procedury wstępnej (nieformalnej) oraz administracyjnego postępowania przedsądow^rego.

Procedurę wstępną inicjuje skierowanie przez państwo powodowe wniosku do Komisji wszczynającego postępowanie w trybie art. 259 TFUE. Państwo powodowe nie ma obowiązku uprzedniego kontaktowania się z państwem pozwanym (inaczej niż Komisja w przypadku wszczynania postępowania na podstawie art. 258 TFUE). Po wpłynięciu tego wniosku Komisja wysłuchuje obydwu państw (państwo pozwane nie ma oczywiście obowiązku, ale jedynie uprawnienie do przedstawienia swoich uwag pisemnych lub ustnych) i podejmuje próbę polubownego rozwiązania spom.

W razie niepowodzenia tej próby Komisja może (nie musi) skierować do państwa pozwanego formalne ostrzeżenie, a następnie może ( nie musi wydać umotywowana opinię, na co ma trzy miesiące od daty wpłynięcia wniosku. Tym samym Komisja może podzielić argumenty państwa skarżącego (wydając umotywowaną opinię) albo ich nie podzielić(nie wydając umotywowanej opinii).

Jeżeli Komisja wyda umotywowaną opinię, to państwo pozwane może usunąć naruszenie (co czyni ewentualną skargę bezzasadną), zlekceważyć żądania Komisji albo zanegować istnienie zobowiązania lub jego naruszenia. W dwóch ostatnich przypadkach, po upływie terminu wskazanego w umotywowanej opinii (zwykle - dwumiesięcznego), państwo powodowe może (nie musi) skierować skargę do TS. Wniesienie skargi przez państwo powodowe przed upływem terminu wskazanego w umotywowanej opinii będzie stanowić podstawę do jej odrzucenia jako niedopuszczalnej.

Jeżeli natomiast komisja nie wyda umotywowanej opinii w terminie trzech miesięcy (tym samym nie podzielając stanowiska państwa powodowego), to państwo powodowe może ( ale dopiero po upływie trzymiesięcznego terminu) skierować skargę do TS Wniesienie skargi przed upływem terminu trzymiesięcznego będzie dawało podstawę do jej odrzucenia jako niedopuszczalnej.

W postępowaniu sądowym ciężar dowodu spoczywa na państwie powodowym. Jeżeli Komisja w procedurze przedsądowej nie podzieliła stanowiska państwa powodowego, to może interweniować w postępowaniu po stronie państwa pozwanego. Jeśli natomiast Komisja skierowaną umotywowaną opinię do państwa pozwanego, to może wstąpić do postępowaiua jako interwenient po stronic powodowej.

7.    Obowiązek państwu członkowskiego cło dostosowania się do wyroku Trybunału Sprawiedliwości stwierdzającego, że państwo członkowskie nie wywiązało się ze zobowiązań wynikających z Traktatów i konsekwencje niewywiązania się z tego zobowiązania:

Obowiązek wywiązywania się z wyroków TSUE wynika z zasady kompetencji powierzonych z art. 1 TUE. Artykuł 3 ust. 6 TUE, który mówi o tym, że Unia dąży do osiągnięcia swoich celów właściwymi środkami odpowiednio do kompetencji przyznanych jej w Traktatach. Artykuł 4 ust. 1 stanowi, że zgodnie z artykułem 5 wszelkie kompetencje nieprzyznane Unii w Traktatach należą