Agnieszka Z , kl.3c

PLAN PREZENTACJI

Temat: „ Porównaj różne sposoby mówienia o wydarzeniach II wojny światowej w wybranych utworach literackich”.

I. Literatura podmiotu:

1. Białoszewski Miron, Pamiętnik z powstania warszawskiego, Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa 2007, ISBN: 978-83-06-03127-0.

2. Borowski Tadeusz, Proszę państwa do gazu, U nas w Auschwitzu, w: Opowiadania, Sara, Warszawa 2007, ISBN: 83-7297-024-6.

3. Krall Hanna, Zdążyć przed panem Bogiem, GAMMA, Warszawa 1992, ISBN: 83-900364-1-X.

4. Miłosz Czesław, Campo di Fiori, w: Wiersze, Wydawnictwo Literackie, Kraków 1987, ISBN: 83-08-00846-1.

5. Moczarski Kazimierz, Rozmowy z katem, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1996, ISBN: 83-01-11069-4.

6. Nałkowska Zofia, Prof. Spanner, Przy torze kolejowym, w: Opowiadania, Czytelnik, Warszawa 1989, ISBN: 83-07-01770-X.

7. Świrszczyńska Anna, Budując barykadę, w: Budowałam barykadę, Wydawnictwo Literackie, Kraków 1984, ISBN: 83-08-01313-9.

II. Literatura przedmiotu:

1. Literatura Polska, Przewodnik Encyklopedyczny, Praca zbiorowa, PWN, Warszawa 1985, ISBN: 83-01-01520-9, tutaj hasła: Białoszewski, Borowski, Krall, Miłosz, Nałkowska, Medaliony, Zdążyć przed panem Bogiem.

2. Tomkowski Jan, Literatura Polska, Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa 1993, ISBN: 83-06-02352-8, s. 290-295.

3. Zaworska Helena, Medaliony Zofii Nałkowskiej, WSiP, Warszawa 1975, ISBN: 83-02-02518-6, s. 21-45.

Ramowy plan wypowiedzi:

1. Teza prezentacji: „Sposób patrzenia na różne wydarzenia jest uzależniony od sytuacji osoby, która je opisuje, od jej doświadczeń, wartości życiowych, od tego po której stronie barykady się znalazła.”

2. Kolejność prezentowanych tekstów:

1. Zofia Nałkowska:

1. „Prof. Spanner”: ciało człowieka jako materiał do przerobienia.

2. „Przy torze kolejowym”: strach zabijający moralność.

3. Sposoby mówienia o wydarzeniach: brak komentarzy i ocen, behawioryzm, opis świadka.

2. Tadeusz Borowski:

1. „Proszę państwa do gazu”: zlagrowanie i zobojętnienie bohatera wobec ofiar.

2. „U nas w Auschwitzu”: obraz świata jako obozu, dwie role: bycie katem lub ofiarą.

3. Sposób mówienia o wydarzeniach: brak komentarzy i ocen, behawioryzm, opis uczestnika wydarzeń.

3. Hanna Krall „Zdążyć przed panem Bogiem”:

1. Obraz getta: jedyny wybór dotyczy rodzaju śmierci.

2. Wpływ wojny na dalsze życie Marka Edelmana: walka o życie pacjentów, gdyż każdy człowiek jest bardzo ważny, jest całym 100%.

3. Sposób mówienia o wydarzeniach: wywiad rzeka, elementy reportażu, brak patetycznego tonu.

4) Kazimierz Moczarski „Rozmowy z katem”:

a) mentalność kata: mechanizmy awansu i przekonywania do ideologii hitleryzmu,

b) Sposób mówienia o wydarzeniach: nieświadomy wywiad rzeka, autentyczność języka, wypowiedzi i przekonań faszysty.

5) Czesław Miłosz: „Campo di Fiori”:

a) Obraz muru getta oddzielający dwa światy.

b) Sposób mówienia o wydarzeniach: metafory, język poetycki, rola poety w historii.

6) Miron Białoszewski „Pamiętnik z powstania warszawskiego”

a) Spojrzenie cywila na powstanie warszawskie.

b) Sposób mówienia o wydarzeniach: język potoczny, mówiony, autentyczny.

7) Anna Świrszczyńska: „Budując barykadę”:

a) Obraz cywilów budujących barykadę, pomagających powstańcom.

b) Sposób mówienia o wydarzeniach: język poetycki, pozornie deheroizujący, a jednak pokreślający bohaterstwo.

III. Podsumowanie:

Te same wydarzenia przez każdego z wymienionych autorów są widziane trochę inaczej i opisane za pomocą innych środków wyrazu i innego języka, w zależności od temperamentu, poglądów i osobistych doświadczeń autora. To co łączy te relacje - opisane wydarzenia wojenne wciąż pozostają przerażające w swojej wymowie.

---