TAJEMNICE CHRYSTUSA W MOIM ŻYCIU Rozważania Różańcowe
Tajemnice Radosne
Zwiastowanie
Żyła życiem Nazaretu. Życiem zwyczajnych ludzi. Na Jej życie składały się wszystkie sprawy, które są udziałem każdego człowieka: praca, miłość spotkania z ludźmi. Miała skromne i zwyczajne plany na przyszłość: była już zaręczona z Józefem, chciała mieć dom, rodzinę, chciała kochać i być kochaną. I wtedy pojawił się anioł. Propozycja, którą przyniósł, nie była łatwa do przyjęcia. Bo, aby zostać Matką Boga, Maryja musiała zrezygnować z tego, co było Jej wielkim skarbem: z miłości do Józefa. Miała dokonać wyboru. Miała zadecydować.
I tak jest w życiu każdego człowieka. Bo każdy człowiek ma swoje zwiastowanie. Bo każdy człowiek musi decydować o swoim życiu, musi wybierać.
Nawiedzenie
Wiedziała, że Elżbieta będzie potrzebowała Jej pomocy. Idzie tam, gdzie jest potrzebna, gdzie może służyć. I właśnie tam, w domu Elżbiety, Maryja śpiewa Bogu wspaniały hymn Magnificat: „Wielbi dusza moja Pana i raduje się duch mój w Bogu, moim Zbawcy”. W ten sposób Maryja dziękuje Bogu za zaufanie, jakie Jej okazał. W ten sposób Maryja dziękuje Bogu za Jego miłość.
Bóg czegoś żąda także i ode mnie. Bóg i dla mnie ma jakieś ściśle określone zadanie. W ten sposób chce mi pokazać, że ma do mnie zaufanie. Czy jestem Bogu za to wdzięczny?
Narodzenie
Ewangelista pisze: „Porodziła swego pierworodnego Syna, owinęła Go w pieluszki i położyła w żłobie, gdyż nie było dla nich miejsca w gospodzie”. Tragicznie brzmią te słowa, ale taka jest prawda, będąca odbiciem ówczesnej rzeczywistości.
A jak byłoby dzisiaj? Czy naprawdę byłoby inaczej? Pomyśl, gdyby dzisiaj do drzwi twojego mieszkania zapukała kobieta oczekująca rozwiązania, czy otworzyłbyś jej, czy naprawdę byś ją przyjął do swojego domu? Bo kiedyś właśnie w ten sposób pukała Maryja.
Ofiarowanie
Starzec Symeon, którego spotkali przy wejściu do świątyni, powiedział wtedy o Jezusie: „Oto Ten przeznaczony jest na upadek i na powstanie wielu w Izraelu, i na znak, któremu sprzeciwiać się będą”. Niewiele czasu upłynęło, a słowa te stały się rzeczywistością.
A w moim życiu? Czy nie należę do tych, którzy sprzeciwiają się Chrystusowi?
Odnalezienie
Nawet nie podejrzewali, że coś takiego może się zdarzyć. Kiedy wracali z obchodów Święta Paschy, nie zauważyli, że nie ma z nimi Jezusa, że idą sami. Jednak gdy spostrzegli Jego nieobecność, od razu rozpoczęli poszukiwania.
Człowiek gubi Jezusa przez zło, przez grzechy. Czasami jest mu tak dobrze ze swoimi grzechami, że się do nich przyzwyczajają i nawet brak Jezusa nie budzi już w nim niepokoju.
A jak jest ze mną? Czy z każdego grzechu, czy z każdego upadku dźwigam się możliwie najszybciej?
Tajemnice Światła
Chrzest
Dziwne, niezrozumiałe jest zachowanie Chrystusa. Nieskończony, Wieczny i Wszechmogący staje się człowiekiem, a więc kimś skończonym, ograniczonym, śmiertelnym. Bóg, który stworzył niemal nieskończony Kosmos, nagle zaczyna szukać dla Siebie odrobiny miejsca. Ten, któremu nikt nie będzie w stanie udowodnić żadnej winy, wejdzie w wody Jordanu, aby przyjąć chrzest nawrócenia i pokuty.
Człowiek, który przyjmuje chrzest, decyduje się na coś podobnego. Bowiem decyduje się na to, że jego postępowanie będzie uznawane za niezrozumiałe, dziwne w oczach świata. Decyduje się na to, że może być uznany za dziwaka i szaleńca. Tak jak Chrystus.
Kana Galilejska
Wszystkie ludzkie sprawy były dla Chrystusa bliskie i ważne. Dlatego przyjął zaproszenie na wesele w Kanie Galilejskiej. Chciał być tam, gdzie miało się budować ludzkie szczęście, miłość, małżeństwo i rodzina. Dzięki Niemu to, co zwyczajne i na pozór banalne, stawało się nadzwyczajne, piękne, ważne, niepowtarzalne.
Wiara nie polega tylko na znajomości Biblii i katechizmu. Wiara to przeżywanie z Chrystusem każdej chwili, każdego dnia, każdego wydarzenia. I tylko wtedy to, co wydaje się ciężkie, bezsensowne, mało ciekawe, stanie się ważne, nabierze sensu i świeżości. Bo tylko Chrystus potrafi zwyczajną wodę przemienić w wyborne wino.
Nauczanie
Nauczyciel to człowiek, który wyciska znaczący ślad na życiu konkretnej osoby, który staje się częścią jej życia. Nauczyciel to człowiek, który zdobył mądrość. Ale zdobył ją nie po to, żeby zatrzymać ją dla siebie. Zdobył ją po to, żeby się nią podzielić.
Chrystus też był Nauczycielem. Różnica między Nim a innymi nauczycielami polegała na tym, że ci inni musieli dopiero uczyć się mądrości, a Chrystus był Mądrością. A więc mógł dzielić się Sobą.
Przemienienie
Od chwili narodzin trwa proces obumierania, przemijania, śmierci. Człowiekowi przybywa lat, ale ubywa życia, energii, możliwości. Wraz z upływem czasu człowiek jakby się kurczył, zanikał, gubił nie wiadomo gdzie. Śmierć, która na początku byłą tylko dalekim, odległym, nierealnym horyzontem, staje się coraz wyraźniejsza, bardziej wyczuwalna.
Temu obumierającemu człowiekowi Chrystus przynosi niepowtarzalną obietnicę. Obiecuje wieczność, która nie ma końca. Obiecuje szczęście, którego nic i nikt nie jest w stanie zniszczyć. Jednak ostateczne spełnienie tej obietnicy nie zależy już tylko od Boga. Bowiem zależy od tego, jak człowiek pokieruje swoim życiem.
Eucharystia
Chrystus doskonale wiedział, że człowiek nosi w sobie głód. Dlatego kilkakrotnie dokonywał cudu rozmnożenia chleba, nakarmienia wielotysięcznych tłumów. Ale ludzkiego głodu nie dało się zaspokoić do końca. Ten głód powracał tysiące razy, powracał każdego dnia.
Chrystus zdawał sobie sprawę, że ludzki głód nie jest jednokolorowy, płytki, powierzchowny. Chrystus wiedział, że ten głód ma wiele pięter. Na najwyższym piętrze człowiek zawsze odnajduje w sobie głód duszy, którego nie da się oszukać zwyczajnym chlebem. Dlatego Chrystus ustanowił Eucharystię.
Tajemnice Bolesne
Ogrójec. Przed Piłatem
Piłat powiedział do Żydów: „Nie znajduję żadnej winy w tym człowieku”, a chwilę potem zanurzył dłonie w misie i podpisał wyrok. Znał prawdę, ale nie chciał o nią walczyć, nie chciał komplikować sobie życia walką o sprawiedliwość, walką o sprawy drugiego człowieka. Nie chciał rezygnować ze swojej wygodnej, w miarę luksusowej egzystencji.
Często zauważam, jak jeden człowiek wykorzystuje i krzywdzi drugiego, choćby przez zwyczajne plotki, obmowy, oszczerstwa. Jaka jest wtedy moja reakcja? Czy nie jest mi to zupełnie obojętne? Czy nie tłumaczę swojej obojętności tym, że to przecież nie moja sprawa?
Biczowanie
Żołnierze chcieli dobrze wykonać swoją pracę. Uderzali mocno, starannie, licząc dokładnie każde uderzenie. Może zależało im na dobrej opinii. Może spodziewali się awansu lub jakiejś specjalnej premii. Starali się po mistrzowsku wykonać wszystkie polecenia i rozkazy.
Praca ma służyć ludziom, a ten, kto ją wykonuje, ma przez nią stawać się lepszy. Czy swoją pracę wykonuję z myślą o innych? Czy moja praca lub sposób jej wykonywania nie są źródłom czyjegoś cierpienia?
Ukoronowanie cierniem
Z Chrystusa i z Jego cierpienia zrobili widowisko. Bawili się Jego kosztem. Łatwo jest bawić się cudzym kosztem, zwłaszcza kosztem bezbronnych, słabszych fizycznie, kosztem chorych i niedołężnych, kosztem podwładnych. Przez to wszystko, co wtedy uczynili Tobie, sami powiedzieli prawdę o sobie. Było w nich bardzo wiele cech zwierzęcych, prymitywnych, a jakże niewiele prawdziwego człowieczeństwa.
Mój stosunek do innych ludzi to moje wypowiadanie siebie. Jaki jestem naprawdę?
Dźwiganie krzyża
Chrystus potrafił być konsekwentny. Wiedział, czego naprawdę chce. Nawet perspektywa krzyża i cierpienia nie zmieniła Jego decyzji. Chrystus był gotów na wszystko, co przygotował dla Niego Ojciec. Chrystus wiedział, że każda miłość ma swój krzyż. Chrystus wiedział, że Jego krzyż jest potrzebny, bo dzięki niemu ma się dokonać zbawienie ludzi.
Każdy człowiek ma swój krzyż. Czy mój krzyż nie jest dla mnie tylko złem koniecznym? Czy rozumiem, że i mój krzyż jest potrzebny w dziele zbawienia ludzi i świata? Czy potrafię wziąć krzyż bez szemrania?
Śmierć na krzyżu
Śmierć nie wnosi niczego nowego do życia. Śmierć jest właściwie tylko jego ukoronowaniem, podsumowaniem, jakby postawieniem kropki nad „i”. Chrystus powiedział: „Ojcze, w Twoje ręce powierzam ducha mojego”. W chwili śmierci powiedział to, co już wcześniej powiedział swoim życiem.
Moje życie przygotowuje moją śmierć. Jaka ona będzie?
Tajemnice Chwalebne
Zmartwychwstanie
Człowiek nie umiera do końca. Chrystus pokazał nam na swoim przykładzie to, co czeka nas w przyszłości: zmartwychwstanie. Powstaniemy z martwych, aby złączyć się z Bogiem już na zawsze.
Wszystko będzie jednak zależało od ludzkiego życia. Do wiecznej chwały zmartwychwstaną tylko ci, którzy swoje życie napełnili nie majątkiem, nie tytułami naukowymi, nie sukcesami w sporcie, ale przede wszystkim miłością. Ile tej miłości znajduje się we mnie?
Wniebowstąpienie
Zdawać by się mogło, że Chrystus pozostawił Apostołów z ich lękiem, z nie rozwiązanymi problemami, zagubionych i bezradnych, zdanych tylko na siebie. Było jednak inaczej. Chrystus opuszczał ich przede wszystkim z miłości. Obiecał im przecież Ducha Prawdy, Mądrości, Umiejętności. Obiecał im przecież, że powróci. Chciał, żeby stali się ludźmi mądrymi, mocnymi wiarą i miłością, umocnionymi darami Ducha Świętego.
I dlatego też czasami odchodzisz ode mnie. Odchodzisz, by na nowo powracać, bo chcesz mieszkać w sercu rosnącego duchowo człowieka, bogatszego w wiarę, nadzieję i miłość.
Zesłanie Ducha Świętego
Apostołowie mieli do spełnienia misję, którą zostawił im Chrystus. Mieli iść do wszystkich ludzi, aby głosić im Dobrą Nowinę. Byli jednak zbyt tchórzliwi, zbyt wielu spraw nie rozumieli, jeszcze tak bardzo po ludzku widzieli wszystko. Dopiero kiedy przyszedł On, Duch Prawdy, Duch Męstwa, stali się jakby nowymi ludźmi, dokonała się w nich niezrozumiała, tajemnicza, ale jakże wspaniała przemiana.
Przyjdź także i do mnie, Duchu Święty, abym stał się człowiekiem Ewangelii, prawdziwym przyjacielem Jezusa Chrystusa.
Wniebowzięcie NMP
Niebo nie może być tylko prezentem, jaki Bóg daje człowiekowi. Człowiek musi zdobyć niebo swoim wysiłkiem, ofiarą, życiem. Maryja zasłużyła na niebo, bo dała Bogu wszystko. A ja... co ofiarowałem Bogu?
Ukoronowanie Maryi
Maryja nas kocha - jest przecież naszą Matką. Ale jest także naszą Królową, a więc może nam stawiać wymagania. Ona żąda od nas właściwie tylko jednego: byśmy dochowali wierności Jej Synowi. Spełniając to żądanie, możemy liczyć na to, że spotkamy się z Nią w niebie, w królestwie samego Boga.
Czy tego chcę?
4