Wytłaczanie

Wytłaczanie to proces podczas którego zachodzi przekształcenie płaskiego wycinka blachy w wytłoczkę o powierzchni nierozwijalnej. Przetłaczanie polega na zwiększeniu wysokości wytłoczki kosztem zmniejszenia średnicy. Wyciąganie jest procesem , w którym następuje zwiększanie wysokości wytłoczki oraz zmniejszenie grubości jej ścianki bez wyrażnej zmiany średnicy wewnętrznej.

Stopień przeformowania materiału podczas wytłaczania przyjęto określać w praktyce przemysłowej wartością współczynnika wytłaczania:m₁ =

gdzie d₁ i D oznaczają odpowiednio średnicę wytłoczki i średnicę krążka. Zamiast współczynnika m₁ używa się czasem współczynnika odkształcenia β, który jest odwrotnością wsp. wytłaczania :β=

Wsp. m₁ lub β nie mogą przyjmować wartości dowolnych . Ich wartości graniczne m_gr i β_gr wynikają z warunku równości największej siły tłoczenia P_max i wytrzymałości walcowej ścianki na rozerwanie, nazywanej krótko siłą zrywającą P_zr. Osiągnięcie przez siłę wytłaczania wartości P_zr jest równoznaczne z obwodowym rozdzieleniem wytłoczki w pobliżu zaokrąglonej krawędzi stempla. Zatem by uzyskać prawidłową wytłoczkę musi być spełniony warunek P_max<P_zr Podany warunek ogranicza największą średnicę krążka z którego można wytłoczyć naczynie bez kołnierza o danej średnicy d₁ bez obawy pęknięcia wytłoczki. Wynika to z przebiegów sił P_max,P_zr w zależności od współczynnika odkształcenia Obie wykreślone linie dotyczą procesu wytłaczania naczyń o równych średnicach d₁ z krążków o coraz większych średnicach D z użyciem tego samego oprzyrządowania w tych samych warunkach tarcia. Przy takich założeniach siła wytłaczania P_max wzrasta w miarę powiększania się wartości wsp. odk. β. Punkt przecięcia wznoszącej się ku górze linii P_max z poziomą prostą P_zr wyznacza wartość β_gr. Dla danego rodzaju blachy wartość odkształcenia β_gr nie jest stała.

P_zr

P

P_max

β

β

_gr

β

---