Mleczka kosmetyczne

Emulsje

Emulsje to dwu- lub wielofazowe układy płynów, np. olej i woda. Jedna faza jest rozpraszana (dyspergowana) w drugiej w postaci małych kropli. Faza zewnętrzna, której zwykle jest więcej, to faza rozpraszająca, np. woda, natomiast wewnętrzna to faza rozproszona (zdyspergowana), np. krople oleju. Emulsję otrzymuje się przez mechaniczne polączenie dwóch płynów, np. przez mieszanie lub potrząsanie. Środki powierzchniowo czynne stosowane jako emulgatory zapobiegają łączeniu się obu faz oraz rozpadowi emulsji. Zapewniają także jej trwałość. W emulsjach typu O/W krople oleju rozproszone są w fazie zewnętrznej. Część lipofilowa cząsteczki emulgatora łączy się z kroplą oleju, część hydrofilowa z fazą rozpraszającą, czyli wodą. W emulsjach typu W/O sytuacja jest odwrotna - hydrofilowe fragmenty emulgatora łączą się z wodą a lipofilowe z fazą olejową. Warstwa cząsteczek emulgatora na powierzchni rozdziału faz uniemożliwia rozpad emulsji.

Emulsje typu O/W łatwo można spłukać wodą. Z tego względu stosuje się je w preparatach oczyszczających, np. mleczkach, śmietankach, kremach oczyszczających, środkach do prania. Emulgatorami w emulsjach O/w najczęściej są oksyetylenowe alkohole tłuszczowe C16-C18 zawierające 8-20 reszt oksyetylenowych. Dobrymi emulgatorami są również anionowe substancje powierzchniowo czynne o umiarkowanej hydrofilności, takie jak mydla. Emulgatory anionowe zwiększają stabilność emulsji prze tworzenie wokół cząsteczek oleju podwójnej warstwy elektrycznej utrudniającej łączenie się kropel.

Emulsje oczyszczające typu O/W są ciekłe i najczęściej białe, nieprzezroczyste jak mleko i dlatego nazywane są mleczkami lub śmietankami. W praktyce można spotkać także transparentne, żelopodobne mikroemulsje, które łatwo pomylić z myjącymi żelami.
Mleczko wyciska się bezpośrednio na dłoń i palcami rozprowadza na twarzy, szyi i dekolcie. Naklada się zgodnie z kierunkiem masażu i przebiegiem linii zmarszczek. Mleczka mogą być stosowane do każdego rodzaju cery, jednak ze względu na ich właściwości natłuszczające, wskazane są przy skórze suchej, z niedoborem wilgoci, wrażliwej. Im więcej wody zawiera mleczko, tym szabrze jest jego działanie oczyszczające.

Mleczko oczyszczające, emulsja typu O/W może zawierać:

A: Woski syntetyczne, lanolinę, oleje mineralne i naturalne, np. z kiełków

pszenicznych, migdałowy.

B: Stearynian trójetanoloaminy jako emulgator, który

C: emulguje substancje określone literą A w wodzie destylowanej.

D: Zapach otrzymuje się przez dodanie niewielkiej ilości olejków eterycznych

np. różanego i pomarańczowego.

E: Substancje nawilżające i łagodzące, np. pantenol, aloes, bisabolol i alantoina

Proces techniczny

Na początku robi się mydło - stearynian trójetanoloaminy, wlewając stopioną stearynę do ogrzanej do 80°C trójetanoloaminy i pozostawia po dobrym zmieszaniu aż do ostudzenia. Po całkowitym ostygnięciu otrzymuje się twarde mydło - stearynian trójetanoloaminy, które następnie proszkuje się i razem z wodą i gliceryna ogrzewa do 40°C. Do tej mieszaniny wlewa się cienkim strumieniem stopione pozostałe składniki i wszystko razem miesza w szybkoobrotowym mieszadle. Otrzymaną emulsję perfumuje się i rozlewa do butelek szklanych lub z tworzyw sztucznych. Jako środków konserwujących używa się boraksu lub benzoesanu sodowego.

*Kontrola jakości emulsji kosmetyczncyh płynnych (wg normy BN-67/6145-18)

W przypadku emulsji określa i oznacza się:

- wygląd: jednorodny, nieprzezroczysty płyn o gęstości mleka bez zanieczyszczeń mechanicznych;

- barwę: od białej do kremowej lub lekko różowej

- wcieralność: całkowita. Kilka kropli mleczka należy wcierać ruchem posuwistym w zewnętrzną stronę dłoni. W ciągu 20 s mleczko powinno wniknąć w powierzchnię skóry, nie pozostawiając żadnych grudek. Dopuszczalna jest pozostałość lekkiego , tłustawego połysku;

- zmywalność: całkowita. Rysuje się kreskę pomadką do ust na zewnętrznej stronie dłoni i po kilkunastu minutach zmywa watą.

Toniki

Toniki to klarowne roztwory służące do doraźnego zmywania i odświeżenia skóry, najczęściej twarzy i szyi. Pierwowzorem toników były wody kwiatowe i kolońskie. Zależnie od składu toniki mogą mieć mniej lub bardziej wyraźne działanie pielęgnacyjne. Z reguły są silnie perfumowane.

Toniki stosuje się głównie do wtórnego (dodatkowego) oczyszczania skóry, mającego na celu usunięcie resztek rozpuszczalnych w wodzie zanieczyszczeń (a przypadku wody twardej także resztek soli wapnia). Są na ogół stosowane po uprzednim użyciu środków oczyszczających, opartych na olejach (np. po demakijażu), a przed nałożeniem kremu, w celu oczyszczania i nawilżania skóry twarzy. Przy trądziku i skórze suchej należy używać toników o specjalnie dobranym składzie (dezynfekujących, bezalkoholowych itp.). Podstawową masę toniku stanowi woda, zwykle z dodatkiem alkoholu (jednak jego zawartość nie przekracza 25%). Używa się etanolu lub izopropanolu. Izopropanol ma lepsze właściwości odświeżające, posiada też własny zapach, utrudniający perfumowanie. Toniki często też zawierają środki powierzchniowo czynne, ułatwiające usuwanie brudu, często są to substancje o działaniu wtórnie natłuszczającym, jak np. oksyetylenowane monoglicerydy i pochodne lanoliny. Dzięki nim można otrzymać toniki o różnym stopniu działania odtłuszczającego, przeznaczone odpowiednio do cery suchej, normalnej lub tłustej. Ważnymi składnikami toników są środki nawilżające, takie jak: gliceryna, glikole, pochodne glukozy, sole aminokwasów, hydrolizaty protein i inne stosowane w celu lepszego nawilżenia skóry twarzy i jej wygładzenia. Częstymi składnikami toników są ekstrakty roślinne. Niekiedy stosuje się (do cery tłustej i przy trądziku) substancje ściągające - ekstrakty z hamamelisu lub sole glinu. Ponieważ działanie ściągające , a wiec zamykające pory, nie jest korzystne dla procesu oczyszczania skóry, substancje te dodawane są w bardzo małych ilościach. Odczyn toniku waha się zwykle od obojętnego do lekko kwaśnego.

Specyficzną formą użytkową toników są nasycone nimi chusteczki papierowe, pakowane w hermetyczne woreczki z metalizowanej folii. Stosuje się je w hotelach, pociągach i samolotach itp.

Toniki, jako płyny do zmywania twarzy możemy podzielić na następujące grupy:

1. płyny oczyszczające (skin-lotions)

2. płyny osuszająco - oczyszczające (skin-tonic)

3. płyny pobudzające (lotions-adstringents)

4. płyny chłodzące (lotions-antipheliques)

Technologia:

Otrzymywanie płynów kosmetycznych polega na następujących czynnościach:

- przygotowanie nastawu, tj. rozpuszczenie w alkoholu i wodzie substancji

czynnych i ewentualne barwienie oraz perfumowanie roztworu

- filtrowanie

- rozlewanie płynów i konfekcjonowanie

- pakowanie zbiorcze

Do odważonego alkoholu etylowego dodaje się kompozycję zapachową, utrwalacz i intensywnie miesza. Oddzielnie rozpuszcza się w wodzie lub w alkoholu substancje czynne, dodając w razie potrzeby roztwór barwnika. Oba roztwory pozostawia się do leżakowania (Jest to czas tzw. kondycjonowania, w ciągu którego następuje wytrącenie substancji stanowiących zanieczyszczenia surowców. Roztwór taki po odsączeniu tych zanieczyszczeń jest już całkowicie stabilny. Dotyczy to większości wyrobów perfumeryjnych i roztworów zawierających ekstrakty ziołowe. Po 2-3 dniach leżakowania roztwór filtruje się i rozlewa w butelki lub pojemniki aerozolowe. Wyrób gotowy pakuje się w pudełka zbiorcze, na których umieszcza się obowiązujące oznaczenia.

Otrzymywanie płynów kosmetycznych:

Najważniejsze surowce do wyrobu płynów kosmetycznych:

alkohol etylowy kompozycja zapachowa ałun potasowy boraks gliceryna heksachlorofen kamfora kwas benzoesowy kwas borny kwas salicylowy

lecytyna mentol nipagina A poliglikol rezorcyna sorbitol tanina tymol chlorofil hydrolat kwiatowy

Tonik do cery tłustej

Skład: alkohol etylowy 20,00

gliceryna 2,00

wyciąg z melisy lekarskiej 10,00

ałun glinowo-potasowy 0,50

kwas cytrynowy 0,10

woda lawendowa 20,00

woda destylowana do 100,00

*Kontrola jakości płynów kosmetycznych

Płyny kosmetyczne powinny odpowiadać następującym wymaganiom ogólnym:

- wygląd zewnętrzny: płyn powinien być klarowny, dopuszcza się lekkie zmętnienie przy obecności wyciągów ziołowych;

- barwa - zgodna z wzorcem

- zapach - przyjemny, delikatny, zgodny z wzorcem.

Badania powyższe przeprowadza się organoleptycznie, tzn. przy pomocy zmysłów, określając barwę, zapach i klarowność.

Zawartość alkoholu oznacza się za pomocą alkoholomierza lub analitycznie, natomiast odczyn pH - za pomocą pehametru lub papierka wzkażnikowego.

Maseczki kosmetyczne

Historia maseczek

Maseczki znane były już w czasach biblijnych. Przy ich sporządzaniu wykorzystywano działanie ziół, owoców, wina. W najstarszym dokumencie, papirusie z Abbas z XVI w. p.n.e. wymienia się 877 przepisów na produkty lecznicze i pielęgnacyjne. Wśród nich były także przepisy na maseczki kosmetyczne. Przykładem może być maseczka z nasączonego winem chleba świętojańskiego. Ten specyfik nie tylko odżywiał skórę, ale także myl i dezynfekował. Również mąka była ważnym składnikiem ówczesnych preparatów kosmetycznych. Połączona z drożdżami i enzymami zawartymi w zsiadłym mleku działała jak peeling.

Źródłem najwartościowszych surowców do produkcji kosmetyków było już w starożytności Morze Martwe. Dostarczało cennego błota, zawierającego wszystkie niezbędne skórze i organizmom składniki odżywcze. Stosowano je w postaci masek kosmetycznych, ale również jako okłady leczące choroby skóry.

Maski kosmetyczne są szczególną odmianą kosmetyków pielęgnacyjnych służących do przeprowadzania jednorazowych zabiegów kosmetycznych na skórze twarzy. Stosuje się je w formie gęstych cieczy lub past, które po nałożeniu na twarz zastygają, tworząc twardą powłokę, ściśle przylegającą do skóry. Pod tą powłoką, przy prawie pełnej izolacji od otoczenia, zachodzą procesy oczyszczania i wygładzania skóry. Jednocześnie poprzez działanie okluzyjne ułatwione jest wnikanie substancji odżywczych działających stymulująco i leczniczo.

Maseczki do cery suchej zawierają substancje tłuszczowe w postaci kremów tłustych, natomiast do cery przetłuszczonej - substancje ściągające (tlenek cynku, octan glinu i inne). Często stosowanymi składnikami maseczek są wyciągi ziołowe lub sproszkowane zioła, żółtka jaj, otręby, przetwory mleczne, roztarte owoce i warzywa, substancje naturalne chłodzenia mineralnego, np. błoto z dna Morza Martwego i pyły wulkaniczne.

Jako czynniki powodujące zastyganie maseczek na skórze stosuje się:

1. minerały

2. rozpuszczalne w wodzie polimery

3. emulsje lateksowe

4. mieszaniny wosków (nakładane na twarz w stanie stopionym)

Znajdujące się w handlu maseczki mają postać suchych proszków, rozprowadzanych wodą bezpośrednio przed użyciem lub gotowych płynów i past. Płyny i pasty mogą być dobrą pożywką dla mikroorganizmów i podobnie jak inne kosmetyki, powinny zawierać środki konserwujące.

Podział masek

1. Maseczki rozmiękczające (rozpulchniające)

1. skrobiowe

2. żelatynowe

3. białkowe

4. stearynowe i olejowe

5. kataplazmy

2. Maseczki wzmacniająco - bielące

3. Maseczki wzmacniająco - rozpulchniające

4. Maseczki odżywcze

5. Maseczki ściągające

6. Maseczki złuszczające

7. Maseczki specjalne (parafinowe, woskowe, lateksowe, polimerowe)

II

* maski - żele

Oparte są na polimerach, tworzących przezroczysty, elastyczny film na skórze. Górne warstwy skóry otrzymują dużą porcję ożywczej wilgoci , która po pewnym czasie gromadzi się w przestrzeniach międzykomórkowych naskórka. Drobne zmarszczki wywołane suchością skóry znikają. Skóra staje się napięta i elastyczna. Maski-żele dają poza tym przyjemny efekt chłodzący, spotęgowany często przez dodany mentol. Zawierają szereg substancji nawilżających, jak kwas hialuronowy, aminokwasy lub naturalny czynnik nawilżający (NMF) oraz substancje łagodzące, uspokajające, wyciągi z ziół, alantoinę czy panthenol. Maseczki te nadaja się do każdego rodzaju cery, szczególnie zaś są wskazane do skór ubogich w wilgoć, podrażnionych i zmęczonych. Zalecane są również na skórę szyi i dekoltu.

* maski - kremy

Oparte są na emulsji typu woda w oleju O/W i mają strukture kremu na noc. Zawierają szereg substancji i związków odżywczych, regenerujących, biologicznie czynnych. Z reguły SA to suche ekstrakty roślinne, aminokwasy, oleje roślinne oraz witaminy. Pod warstwa maski nalożonej na skórę wytwarza się ciepło, które powoduje lepsze ukrwienie, a w konsekwencji poprawę wymiany tlenowej. Maski takie można stosować również pod makijaż. Polecane są szczególnie do cer suchych, zwiotczałych. Najlepsze efekty uzyskuje się stosując je 2-3 razy w tygodniu, rozprowadzając po całej twarzy, szyi i dekolcie.

* maski - podwójne

Są połączeniem kremu i żelu. Produkowane są często w specjalnych podwójnych tubach. Maski tego typu zapewniają dobre nawilżenie i natłuszczenie skóry. Efekt nawilżenia potęgują takie substancje jak mukopolisacharydy, kwas hialuronowy, proteiny otrzymywane ze zbóż, natomiast ekstrakty z migdałów czy rumianku działają uspokajająco i regenerująco. Ten typ maseczek zalecany jest do każdego rodzaju cery, można stosować codziennie. Natychmiast usuwa uczucie ściągnięcia i przywraca prawidłową wilgotność skórze twarzy, szyi i dekoltu.

* maski oczyszczające

Mają konsystencję lekkiej, kremowej papki, zawierają zwykle bentonit, kaolin, tlenek tytanu i cynku, muły z morza i wyciągi ziołowe. Polecane są szczególnie do cery tłustej i partii tłustych przy cerze mieszanej. Usuwają nadmiar wydzieliny łojowej oraz zrogowaciałej warstwy naskórka, zwężają rozszerzone pory skory, działaja lekko aseptycznie i ujędrniająco. Stosuje się je najczęściej 1-2 razy w tygodniu. Należy pamiętać, aby omijać okolice oczu.

* maski peel - off

Zawierają specjalną kompozycję polimerów. Nakładamy je za pomocą pędzelka na skórę twarzy z pominięciem okolic oczu i ust. Po kilkunastu minutach maska wysycha. Zdejmując ją w postaci cienkiej i elastycznej błony usuwamy jednocześnie obumarłe komórki naskórka i nadmiar wydzieliny lojowej. Polecane są do każdego rodzaju cery, nawet bardzo wrażliwej, zapewniają bowiem delikatne oczyszczenie skóry bez nadmiernego działania mechanicznego.

* peelingi-maski

Zapewniają pielęgnację i równocześnie głębokie oczyszczenie. Kolistymi ruchami rozprowadza się je na wilgotnej skórze twarzy, omijając okolice oczu i ust. Po około 5 min zmywa się je ciepła, przegotowaną wodą. Mikrocząsteczki kaolinu, polietylenu, celulozy, ziemi okrzemkowej lub mielonych pestek owoców usuwaja z powierzchni skóry warstwę obumarłych komórek naskórka. Nadaje to skórze gładkość, niweluje nadmiar wydzieliny łojowej, pobudza krążenie. Natomiast zawarte w maseczce substancje pielęgnujące nadają skórze elastyczność, przywracają prawidłowe pH. Ten typ maseczki przeznaczony jest raczej do skór grubszych, mniej wrażliwych, bez skłonności do pękania naczyń krwionośnych i bez stanów zapalnych (możliwość infekcji).

* maski pianowe

Zaopatrują skórę w wilgoć szybko i optymalnie. Komórki naskórka zaczynają pęcznieć natychmiast po nałożeniu maseczki, dając efekt wygładzenia skóry. Świeży wygląd można uzyskać już po 2 min. Lekka śmietankowa pianka daje przyjemne uczucie lekkiego mrowienia i nie pozostawia tłustego filmu. Poleca się je do stosowania rano, przed zrobieniem makijażu i wieczorem w celu zrelaksowania i odżywienia skóry. Maseczki te dzięki zawartości takich substancji jak wit. E, kolagen, aloe vera, soki z owoców, wyciągi ziołowe czy olejki roślinne zapewniają długotrwały efekt działania. Polecane są do każdego rodzaju cery. Należy stosować je również na szyję i dekolt.

Maseczka parafinowa

Skład: * parafina stała 67,00

* olbrot 6,00

* wosk biały 22,00

* olej wazelinowy 4,80

* kamfora lub kompozycja 0,20

zapachowa

razem 100,00

Technologia masek kosmetycznych

Maseczki kosmetyczne wytwarza się wg zatwierdzonych receptur. Przemysł kosmetyczny i zielarski produkuje gotowe maseczki w postaci proszkow, past i kremow.

Proszkowe surowce wchodzące w skład maseczek miele się w młynkach, następnie miesza dokładnie w mieszalniku obrotowym i przesiewa przez odpowiednie sita. Przy sporządzaniu maseczek ziołowych dodaje się mieszanki ze sproszkowanych ziół. Otrzymany produkt przekazuje się do urządzenia dozującego w opakowania.

Zasady stosowania masek kosmetycznych

• Surowce do maseczek muszą być świeże

• Przed nałożeniem maseczki wskazane jest otwarcie porów skóry przez ogrzanie parą lub mokrym ręcznikiem (5 minut)

• Z maseczką na twarzy należy całkowicie wyłączyć mimikę twarzy

• Maseczki należy stosować wielokrotnie

• Ciepłe maseczki należy zakryć suchym ręcznikiem umożliwiającym podtrzymanie temperatury maseczki

• Przy stosowaniu maseczki ciepłej, nie wysychającej, na maseczkę należy położyć watę bawełnianą nasączoną oliwą

• Przy nakładaniu maseczki koniecznie należy unikać kontaktu z oczami, nosem i ustami

---