Postanowienie z dnia 24 kwietnia 2007 r., IV KK 31/07
1. Przedawnienie uchyla karalność czynu przestępnego, lub wykonalność orzeczonej kary, nie odbierając jednak temu czynowi charakteru przestępstwa.
2. Przepis art. 102 k.k. ma na myśli wszczęcie postępowania o dany czyn zabroniony przeciwko określonej osobie (jako sprawcy sensu largo), a nie przeciwko jakiejkolwiek osobie.
3. Terminy karalności wynikające z art. 102 k.k. mają charakter bezwzględny. Z upływem tych terminów nie ma już możliwości ukarania sprawcy przestępstwa
4. Wydania postanowienia o przedstawieniu zarzutów nie można utożsamiać z jego sporządzeniem, gdyż wydanie postanowienia oznacza zarazem jego uzewnętrznienie
5. Niezwłoczne ogłoszenie postanowienia o przedstawieniu zarzutów oznacza wykonanie tej czynności w najkrótszym możliwym w danej sytuacji czasie.
Postanowienie z dnia 16 marca 2011 r., IV KK 426/10 (Biuletyn Prawa Karnego nr 7/11)
Ustawa karnoprocesowa nie określa formy w jakiej pokrzywdzony ma wyrazić wolę ścigania, to jest złożyć wniosek, o którym mowa w art. 12 § 1 k.p.k. Wola ta może być zatem wyrażona tak na piśmie, jak i np. do protokołu przesłuchania w charakterze świadka, istotne aby z takiego dokumentu procesowego w sposób wyraźny wynikało żądanie pokrzywdzonego przestępstwem ścigania sprawcy
Dla wydłużenia terminów przedawnienia, o których mowa w art. 102 k.k. miarodajna nie jest możliwość spoczywania czy też nie terminów przedawnienia, lecz jedynie to, czy w okresie przewidzianym w art. 101 k.k. wszczęto postępowanie przeciwko osobie.
1
ART. 102 K.K.