Politechnika Krakowska im. T. Kościuszki Laboratorium elektroniki				WIEiK
Ćw. nr 3 WZMACNIACZE TRANZYSTOROWE				Data wyk. Ćw.
WYKONALI: Jurgała Sebastian Kołaczek Krzysztof Kaźmierski Konrad Korcyl Jacek Kolber Marcin Kasprzyk Paweł	GRUPA 32	ZESPÓŁ 3	Ocena:	Podpis:

Wstęp:

Podstawowa funkcja wzmacniacza - zwiększenie mocy sygnału może być zrealizowana przez zastosowanie w układzie wzmacniających elementów czynnych, takich jak tranzystory bipolarne i unipolarna. Trzy elektrody tranzystora bipolarnego można w różny sposób dołączyć do obciążenia i źródła sygnału. Od sposobu połączenia w znacznym stopniu zależą właściwości wzmacniacza.

1. 
   Układ wspólnego emitera (WE) - w którym sygnał jest doprowadzony między emiter i bazę, a obciążenie jest włączone między kolektor i emiter.

Najpowszechniej stosowaną konfiguracją tranzystora bipolarnego we wzmacniaczu małej częstotliwości jest układ ze wspólnym emiterem. Ma on następujące własności: w zakresie małych i średnich częstotliwości, przy obciążeniu rezystancyjnym układ odwraca fazę sygnału wejściowego o 180, zapewnia dość duże wzmocnienie napięciowe i prądowe oraz duże wzmocnienie mocy, rezystancja wejściowa układu jest umiarkowanie mała, zaś wyjściowa umiarkowanie duża.

Wykonanie ćwiczenia:

Schemat układu pomiarowego:

Opis układu:

R1, R2, RE, Rc - polaryzują tranzystor - odpowiadają za punkt pracy tranzystora

RE, Rc - dodatkowo zapewniają obciążenie dla prądu stałego

Re - tworzy pętle ujemnego sprzężenia zwrotnego dla prądu stałego, stabilizując w ten sposób prądy emitera i kolektora a tym samym punkt pracy tranzystora

C1, C2 - izolują układ polaryzacji tranzystora przed wpływem prądów stały ze źródła lub

odbiornika

CE - stanowi zwarcie dla zmiennej części sygnału

Doświadczenie 1

Badanie wpływu zmiany częstotliwości na sygnał wyjściowy

Pomiarów dokonaliśmy utrzymując napięcie wejściowe na stałym poziomie.

Lp.	f [Hz]	UWY/UWE
1	10	22,7
2	30	45,4
3	60	54,5
4	100	63,6
5	300	72
6	600	72,7
7	800	72,7
8	1000	72,7
9	3000	72,7
10	6000	72,7
11	9000	72,7
12	10000	72,7
13	30000	71
14	60000	63,6
15	90000	50
16	100000	45,4
17	300000	22,7
18	500000	22,7
19	700000	13,6

f_d= 38 [Hz]

f_g= 88 [kHz]

2. Wyznaczanie rezystancji wejściowej wzmacniacza.

a) układ z kondensatorem C_E :

U₁ = 40 [mV], U₂ = 30 [mV] R= 1 [kΩ]

U_R = U₁ - U₂ = 10 [mV]

I₁ =
= 10 [μA]
= 4 [kΩ] (dla 1[kHz] na wejściu)

b) układ bez kondensatora C_E :

U₁ = 50 [mV], U₂ = 40 [mV]

U_R = U₁ - U₂ = 10 [mV]

I₁ =
= 10 [μA]
= 5 [kΩ] (dla 1[kHz] na wejściu)

3. Wnioski.

Dla badanego wzmacniacza w układzie OE zaobserwowano częstotliwość graniczną górną około 88 [kHz], natomiast częstotliwość dolną około 38 [Hz]. Obliczona rezystancja wejściowa wyniosła 4 [kΩ]. Po wypięciu C_E jej wartość wzrosła do 5 [kΩ].. Wynika stąd, że kondensator C_E reprezentujący sprzężenie zwrotne napięciowe-szeregowe zmniejsza rezystancję wejściową i wyjściową wzmacniacza.. Zjawisko to jest wynikiem zmiany admitancji wejściowej układu. W wyniku załączenia kondensatora C_E zmieniają się parametry wejściowe układu. Zostaje zwierana składowa zmienna sygnału przy wzroście częstotliwości a przez to maleje wpływ sprzężenia zwrotnego.

Rezystancje wejściową układu wyznaczamy poprzez dołączenie na wejście układu opornika o znanej oporności pozwalającego na określenie prądu wejściowego przy znanych napięciach przed opornikiem i za nim. Mając dane napięcie i prąd wejściowy oraz traktując wzmacniacz jako czwórnik obliczamy rezystancje wejściową z ich stosunku

---