57464

Zgodnie z art. 32 ust 4 pkt 1 PB pozwolenie na budowę może być wydane wyłącznie temu, kto złożył wniosek w tej sprawie w okresie obowiązywania decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, jeśli jest ona wymagana w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Obecnie nie ustala się okresu ważności w treści decyzji Z kolei art. 34 ust. 1 PB wprowadza obowiązek spełnienia przez projekt budowiany wymagań określonych w decyzji warunkach zabudowy i zagospodarowana terenu, jeśli jest ona wymagalna w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Art. 35. ust. 1 pkt lb PB stanowi, że przed wydaniem decyzji o pozwoleniu na budowę lub odrębnej decyzji o zatwierdzeniu projektu budowlanego właściwy organ sprawdza zgodność projektu zagospodarowania terenu z wymaganiami decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu Podstawą do wydania pozwolenia na budowę jest m in decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowaniu terenu na podstawie art. 33 ust. 2 PB.

- odwołanie od decyzji lokalizacyjnej powinno zawierać uzasadnienie (bardziej przypomina skargę do sądu niż odwołanie, ma to na celu wzmoctuenie trwałości decyzji lokalizacyjne -utrudnienie jej wzniszalności).

Nie można odmówić ustalenia lokalizacji inwestycji celu publicznego jeśli zamierzenie inwestycyjne jest zgodne z przepisami odrębnymi. Zgodnie z ogólną zasadą prawu administracyjnego nie można odmówić żądaniu podmiotu administrowanego wówczas, gdy jest ono zgodne z przepisami prawa. Taka sytuacja tworzy po stronie wnioskującego publiczne prawo podmiotowe. Wiąże się to z zasadą legalizmu. Administracja publiczna jest swoich działaniach związana prawem. Najbardziej istotne jest to wtedy, gdy organy korzystają z władczych form działania Organ administracji wydając decyzję administracyjną musi oprzeć ją na wyraźnym wskazaniu normy prawnej i nie wolno mu przekroczyć granic, jakie ta norma wyznacza.

W razie odmowy wydania decyzji o żądanej treści wnioskodawca może odwoływać się od decyzji, a później wnosić skargę do SA. Jeśli organ nie podejmuje w ogóle działań wnioskodawcy przysługuje zażalenie kierowane do organu wyższego stopnia Wnioskodawca może także wnieść skargę do SA na bezczynność administracji. SA uwzględniając taką skargę zobowiązuje organ do wydania aktu w określonym terminie.

Środki ochrony praw^r wnioskodawcy dotyczą zarówno decyzji lokalizacyjnej, jak i decyzji o warunkach zabudowy Organy badają sprawę dokując analizy zasad i warunków zagospodarowania i zabudowy terenu wynikających z przepisów prawa. Organ nie może zmienić roli jaką ustawodawca wyznaczył decyzją poprzez ustalenie warunków zabudowy i zagospodarowania terenu innych niż te, które wynikają z nonn praw'a powszechnie obowiązującego. W szczególności organ nie ma uprawnień kształtujących.

Obydwa rodzaje decyzji maja charakter deklaratoryjny, a organ nie ma luzu decyzyjnego, ani swobody interpretacyjnej innej niż przewidziana w przepisach odrębnych UPZP w'skazuje na nieprzekraczalne granice ustalenia warunków i zasad zagospodarowania w decyzji. Decyzje stanowią typowy przykład aktów związanych czyli takich, których organ bada stan faktyczny pod katem zgodności z przepisami prawa. Jeśli stwierdzi niezgodność ma obowiązek wydać decyzje odmowną Jeśli jej nie stwierdzi ma obowiązek wydać decyzję zgodną z żądaniem wnioskodawcy.