60054

Zasadnicze zmiany prawne wprowadzone ustawami z 7 lipca 1994 r.

Zgodnie z art. 39 ust. 2 ustawy z 7 lipca 1994 r. w pierwotnym brzmieniu, ustalenia warunków zabudowy i zagospodarowania terenu wymagały budowy, dla których przepisy Prawa budowlanego przewidywały obowiązek uzyskania pozwolenia na budowę. Ponadto art. 39 ust 1 stanowił, że zmiana zagospodarowania terenu, w szczególności jego zabudowa, wymaga ustalenia warunków zabudowy i zagospodarowania terenu.

Innymi słowy ustawy z 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym i Prawo budowlane, wprowadziły istotne zmiany w procedurze przygotowawczej rozpoczęcie praktycznej realizacji inwestycji w stosunku do dotychczas obowiązujących norm prawnych. Otóż bez względu na charakter i wielkość inwestycji, na którą wymagane było pozwolenie na budowę, musiała wcześniej zostać wydana decyzja administracyjna określająca    warunki    zabudowy    i    zagospodarowania    terenu.

Powyższe związane było, bowiem z dwiema przesłankami:

1.    oddzielone zostały od siebie procedury przygotowawcze, związane z rozpoczęciem procesu inwestycyjnego, tj. wydawanie decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu oraz pozwolenia na budowę.

2.    powyższe było skutkiem powstania (odtworzenia) struktur samorządu terytorialnego, któremu powierzono kompetencje związane z planowaniem przestrzennym.