61064

-    wg Waszczyńskiego- współsprawca ponosi odpowiedzialność karną za eksces drugiego, jeżeli z chwilą popełnienia ekscesu nie odstąpił od dalszej realizacji znamion przestępstwa objętego treścią porozumienia. Powinien się wycofać,

-    orzecznictwo SN- neguje rozumowanie Waszczyńskiego. Nie zapobiegnięcie zabójstwu stanowiącemu eksces nie uzasadnia odpowiedzialności karnej współdziałającego za ten eksces.

Wg A. Wąska współsprawcą jest ten, kto pełni istotną rolę w we wspólnej realizacji znamion przestępstwa.

Przykład: nie jest współsprawcą lecz pomocnikiem ten, kto w trakcie napadu rabunkowego na bank pozostaje za kierownicą samochodu i z włączonym silnikiem czeka przed bankiem na napastników. Pełni istotną rolę we wspólnej realizacji znamion przestępstwa. Możemy więc dodać, że współsprawcą jest ten, kto pełni istotną rolę we wspólnej realizacji znamion przestępstwa i nie jest jednocześnie pomocnikiem udzielającym pomocy do sprawczej realizacji znamion przestępstwa.

c)    SPRAWSTWO KIEROWNICZE- ten kto kieruje wykonaniem czynu zabronionego przez inną osobę. Jest to sprawowanie władztwa nad decyzją wykonawców. Można tu decyzją woli zaprzestać popełniania przestępstwa przez sprawców wykonawczych. Jest to odbicie teorii subiektywnej. Działanie cum animo auctoris. Kierownik dokonuje czynu rękoma wykonawcy.

Wprowadzono je do polskiego prawa karnego w 1969 z następującym uzasadnieniem: "sprawcą kierowniczym jest ten, kto dokonaniem przestępstwa rąk sobie nie brudzi, posługując się w celu dokonania przestępstwa inną osobą, której zachowaniem kieruje".

SN przyjął na gruncie starego kodeksu, że sprawcą kierowniczym jest ten, kto ma decydujący wpływ na moment podjęcia akcji przestępczej, koordynuje zachowania wykonawców w trakcie dokonywania przestępstwa, może przebieg dokonywania zmodyfikować i wreszcie od niego zależy moment zaprzestania akcji przestępczej.

d)    SPRAWSTWO POLECAJĄCE- poleca innej osobie wykonanie takiego czynu, wykorzystując uzależnienie jej od siebie. Dodane w 1997. Czyli wydanie polecenia bezpośredniemu wykonawcy. Polecający nie sprawuje władztwa nad czynem w trakcie popełnienia przestępstwa. On "tylko” wprawia machinę w ruch. W obu przypadkach wykonawca popełnia czyn zabroniony ( może być bez winy, w błędzie, nieletni, niepoczytalny ), ale w ten sposób odżywa teoria sprawstwa pośredniego.

Od sprawstwa kierowniczego różni się tym, że sprawca wydaje polecenie popełnienia czynu zabronionego osobie od siebie zależnej i nie sprawuje władztwa nad przebiegiem akcji przestępczej,

Od podżegania różni się tym, że w wypadku podżegania nie zachodzi uzależnienie osoby podżeganej od podżegacza.