63106

e«=/^r2v_ł=i,/»W2g(A,-A_J)

Do wyznaczenia wydatku przy przepływie zatopionym konieczny jest więc pomiar dwóch głębokości: hi i h₂.

W przypadku przepływu niezatopionego (swobodnego). Ze względu na występujące przed zwężką spiętrzenie, zwierciadło wody układa się tam powyżej linii głębokości normalnych N-N (h|>h„). W przekroju II-II następuje więc zmiana charakteru przepływu ze spokojnego w iwący Następnie, za zwężonym odcinkiem, głębokość zaczyna wzrastać aż do osiągnięcia głębokości normalnej h,, w kanale pi niżej zwężki. Wzrostowi głębokości towarzyszy występowanie odskoku hydraulicznego (odskoku Bidone’a). Dla przekrojów I-I i II-II można zapisać:

przy czym można zaniedbać człon vr/2g oraz przyjąć h_:=hta i v₂=Vkr Ze względu na fakt, iż v*r=Vg//i_r otrzymuje się:

2g

E₂=E_h=h_tr+

zgodnie zrónaniem Bernoulliego: Ei=EHii, czyli:

stad:

lub /i₂=j/i,

^r=^2V2=^2^2V₂ = *2

Ostatecznie wydatek teoretyczny, przy niezatopionym przepływie w kanale zwężkowym Ventiuiego o przekroju prostokątnym określany jest formulą:

e„„=0,3856₂V2i/»?

Do wyznaczem natężenia przeżywił wystarczy w tym przypadku pomiar tylko jednej głębokości hl pized zwężeniem. Z praktycznego punktu widzenia przelew niezatopiony ma korzystniejszą charakterystykę niż przelew zatopiony.

Kanał pomiarowy zwężkowy typu Vcnturicgo: a) rzut poziomy, b) profil podłużny przy przepływie zatopionym, c) profil podłużny przy przepływie niezatopionym

Wydatek rzeczywisty kanału zwężkowego różni się od wydatku teoretycxnego. Jest to spowodowane występowaniem w wanuikach rzeczywistych strat energii, zakrzywieniem linii prądu, niezerową wartością prędkości dopływu vl oraz szeregiem innych czynników, nie