66243

MODEL KONFLIKTU K. THOMASA

Według K. Thomasa (1976) konflikt jest procesem, w którym występują spostrzeżenia na emocje, zachowania i wyniki, dla obu stron konfliktu. Aby odróżnić konflikt od innych procesów K. Thomas (1976), stwierdza, że konflikt rozpoczyna się od spostrzeżenia jednej ze stron, że druga w jakiś sposób stawia przeszkody w osiągnięciu jakiś własnych zamierzeń lub celów. K. Thomas (1976) wyróżnia pięć głównych zdarzeń konfliktowych: frustracja, konceptualizacja, zachowanie, reakcja drugiej strony i wynik. Zdarzenia te są ze sobą ściśle powiązane.

Frustracja. Epizod konfliktowy wywołany frustracją - rzeczywistą lub antycypowaną - interesów jednej ze stron. Interes strony może odzwierciedlać potrzeby, pragnienia lub konkretne cele np. awans, dostęp do zasobów. Wiele różnych zachowań może wpływać na frustracje. Konflikt może wybuchnąć na skutek odmowy spełnienia żądań, zastosowania przemocy, wyrażenia niezgody, otwartego przeszkadzania w osiągnięciu celów, znieważenia kogoś, zagarnięcia ograniczonych zasobów, złamania ram, ignorowania czyichś uczuć lub obniżenia statusu drugiej osoby.

Konceptualizacja. Jeśli frustracja dociera do świadomości danej strony to dokonuje ona wtedy konceptualizacji. W tym momencie konflikt staje się widoczny. Pierwszym elementem w konceptualizacji sytuacji konfliktowych jest definiowanie spraw o które chodzi. Można wymienić trzy wymiary ich definiowania:

•    egocentryzm,

•    wgląd w źródła problemu,

•    rozmiar problemu.

Egocentryzm wiąże się z definiowaniem problemu wyłącznie w kategoriach swoich własnych interesów, utrudnia to zauważanie znaczenia konfliktu jaki ma dla drugiej strony, a co za tym idzie zmniejsza szansę kooperacji. Wgląd w źródła problemu mają tak jakby dwa końce. Jednym końcem jest wgląd tylko we własne interesy i pragnienia, a drugim końcem wgląd uwzględniający stanowiska obu stron. Jeśli chodzi o znaczenie rozmiaru konfliktu, to konflikty są najszybciej rozwiązywane, ponieważ są zdefiniowane w kategoriach spraw konkretnych oraz odniesione bezpośrednio do stron konfliktu.

Drugim aspektem konceptualizacji sytuacji konfliktu jest świadomość alternatywy działania i ich wyniku. Dobrze się składa, jeśli obie strony konfliktu zdają sobie sprawę ze wszystkich alternatyw i mają pojęcie o możliwych wynikach.