Konferencja liniowa (żeglugowa) - ang. liner conference, shipping conference Porozumienie o charakterze monopolistycznym (kartelowym) przewoźników morskich operujących na tym samym szlaku, którzy w celu ograniczenia konkurencji między sobą 1 bardziej skutecznego przeciwstawiania się konkurencji zewnętrznej uzgadniają:
1. Wspólną tatyf
2. Udziały rynkowe poszczególnych członków w postaci tzw. allotmentów
3. Wspólny rozkład rejsów
4. Wspólna akwizycję ładunków
5. Inne istotne warunki działania
Konferencje żeglugowe mogą funkcjonować dzięki posiadaniu pełnego immunitetu wyłączającego je spod działania przepisów antymonopolowych w poszczególnych krajach, za wyjątkiem UE, gdzie od 18.10.2009 obowiązuje zakaz funkcjonowania konferencji żeglugowych na szlakach prowadzących do i z portów unijnych [z tego powodu padły największe konferencje żeglugowe, obecnie największe istnieją we Wschodniej Azji oraz USA].
Pierwsze konferencje powstały w II połowie XIX wieku. W 2010 roku funkcjonowało 28 konferencji żeglugowych.
Konsorcjum żeglugowe to porozumienie zawarte między dwoma lub więcej przewoźnikami eksploatującymi statki
1. Którzy świadczą usługi międzynarodowej żeglugi liniowej wyłącznie w celu przewozu ładunku, głównie przy pomocy kontenerów
2. Dotyczące jednej dziedziny lub wielu dziedzin handlu
3. Którego przedmiotem jest nawiązanie współpracy w formie wspólnego świadczenia usług w transporcie morskim oraz które usprawnią takie usługi
4. W celu racjonalizacji ich działalności za pomocą technicznych i/lub operacyjnych porozumień handlowych [z wyjątkiem ustalania cen i podziału ładunku]
Tonaż eksploatowany przez dziesięciu największych armatorów kontenerowych stan na koniec września 2010.
Światowa flota liniowa należy do około 200 armatorów, eksploatujących łącznie 5965 statków (stan na koniec września 2010) o ładowności 14 681 tys. TEU. 61% tonażu całej floty (liczonego w TEU) jest eksploatowana tylko przez 10 operatorów, a udział pierwszej trójki wynosi 34,9%.