69726

Czy sad może zarządzić opuszczenie przez oskarżonego sali sądowej celem przeprowadzenia określonych czynności dowodowych. Jakie argumenty za tym przemawiają?

Art. 390. § 1. Oskarżony ma prawo być obecny przy wszystkich czynnościach postępowania dowodowego.

§ 2. W wyjątkowych wypadkach, gdy> należy się obawiać, że obecność oskarżonego mogłaby oddziafywać krępująco na wyjaśnienia współoskarżonego albo na zeznania świadka lub biegłego, pizewodniczący’ może zaiządzić, aby na czas pjzeshtchania danej osoby oskaiżony’ opuścił salę sądową. Przepis art. 375 § 2 stosuje się odpowiednio.

W tym względzie jako punkt wyjścia utrzymano w nowym kodeksie tradycyjną już formułę, że obecność oskarżonego na rozprawie głównej jest obowiązkowa, a przewodniczący może wydać zarządzenie w celu uniemożliwienia oskarżonemu wydalenia się z sądu przed zakończeniem rozprawy. Przepis dopuszcza jednak odstępstwa od obowiązkowej obecności oskarżonego na rozprawie, jeżeli ustawa „stanowi inaczej"

W ramach tak ogólnie przewidzianych odstępstw ustawa zezwala na rozpoznanie sprawy w czasie nieobecności oskarżonego w postępowaniu uproszczonym (art. 479) oraz w postępowaniu w sprawach z oskarżenia prywatnego (art. 485).

W każdym trybie postępowania przewodniczący może wydalić oskarżonego na pewien czas z sali rozprawy, jeżeli pomimo upomnienia go przez przewodniczącego zachowuje się on nadal w sposób zakłócający porządek rozprawy lub godzący w powagę sądu. Zezwalając oskarżonemu na powrót, przewodniczący niezwłocznie informuje go o przebiegu rozprawy w czasie jego nieobecności oraz umożliwia mu złożenie wyjaśnień co do przeprowadzonych w czasie jego nieobecności dowodów (art. 375). Zobacz też art. 48-52 u.s.p. dotyczące utrzymania powagi sądu oraz art. 390 § 2 k.p.k.

Jeżeli oskarżony, który złożył już wyjaśnienia, opuścił salę rozpraw bez zezwolenia przewodniczącego, sąd może prowadzić rozprawę w dalszym ciągu pomimo nieobecności oskarżonego, a wyroku wydanego w tym wypadku nie.