Wykładnia o mocy powszechnie obowiązującej
Powszechnie obowiązująca moc wykładni prawa polega na tym, że wszyscy adresaci interpretowanego przepisu są związani znaczeniem tego przepisu, ustalonym (narzuconym) przez interpretatora:
- wykładnia autentyczna - mamy z mą do czynienia wtedy, gdy interpretatorem jest organ, który dany przepis ustanowił, uzasadnieniem podawana jest tu argumentum a maiori ad minus: cuius est condere eius inter pretor i (kto jest upoważniony do tworzenia prawa, ten może je również interpretować)
- wykładnia legalna - w polskiej powojennej literaturze prawniczej terminem „wykładnia legalna" określa się wykładnię dokonywaną przez organ, któremu przepisy prawne nadają kompetencje do ustalania wykładnia o mocy powszechnie obowiązującej, należy jednak zaznaczyć, że ten organ interpretujący me jest tym, który ustanowił dany przepis (np. do 1989 wykładni takiej mogła dokonywać Rada Państwa w Polsce)
Rodzi się pytanie, jak daleko może sięgać wykładnia, by nie stała się procesem prawotwórczym? Jeśli chodzi o wykładnie legalna i autentyczna to z pewnością prowadzą one do zmiany norm prawa obowiązującego, a więc są procesem prawotwórczym.