Strategie cenowe zależą m.in. od następujących czynników:
~ fazy cyklu życia, w której znajduje się produkt;
~ celów marketingowych ustalonych przez przedsiębiorstwo;
~ intensywności stosowania innych instrumentów marketingowych;
~ rodzaju produktu.
Strategia taka powstaje jako wypadkowa ustaleń dotyczących całej kompozycji marketingowej.
Strategie cenowe przy uwzględnieniu nakładów na promocję - patrz temat cykl życia produktów.
W szczególności wśród najczęściej spotykanych strategii cenowych można wyróżnić:
1. star legię cen wysokich, określaną mianem zbierającej lub market-plus (należy ona do grupy strategii cen selektywnych);
2 strategię cen niskich, określaną mianem market-minus (należy ona do grupy strategii cen penetracyjnych);
3. strategię cen neutralnych - kiedy cena nie jest przez przedsiębiorstwo traktowana jako główny instrument walki konkurencyjnej;
4. strategię ceny zwyczajowej - kiedy przez długi okres czasu cena danego produktu nie ulega zmianie, dzięki czemu jest relatywnie niższa w porównaniu z cenami produktów przedsiębiorstw konkurencyjnych, które w tym samym czasie rosły;
5. strategię cen o nierównych końcówkach - polega ona na wyznaczeniu ceny tj. np. 6,99zł, co przynosi psychologiczny efekt, wyrażający się tym, że nabywcy postrzegają dany produkt jako relatywnie tańszy;
6. strategię dyskonta porównawczego - może ona przybrać dwie formy:
a) obecną cenę danego produktu porównuje się do jego ceny w poprzednim okresie;
b) obecną cenę danego produktu porównuje się do ceny produktów przedsiębiorstw konkurencyjnych.