67594

roku wraz z ustawą o ochronie i kształtowaniu środowiska.

W 1989 roku termin opinia (OWS) został zastąpiony terminem ocena (OOS).

Zmianę tą należy wiązać z poczynionymi poprawkami językowymi w odpowiednich aktach legislacyjnych w latach 1989-90 i konsekwentnym stosowaniem nowego nazewnictwa w kolejnych przepisach prawnych.

W 1990 roku wraz z Zarządzeniem Ministra wymagania objęły zarówno obiekty istniejące jak również projektowane.

Przepisy prawne dotyczące OOS, które dotychczas ukazały się w Polsce, nie definiują używanych pojęć i terminów. Są wśród nich takie hasła jak:

-    ocena oddziaływania na środowisko,

-    oddziaływanie bezpośrednie, pośrednie,

-    krótkotrwałe, długotrwałe,

-    odwracalne, nieodwracalne,

-    metody oceny,

-    wpływ na środowisko i zdrowie ludzi.

Częsta niejednoznaczność pojęć prowadzi może do wielu kontrowersji.

Terminologia OOS stosowana w Polsce jest bardzo niejednolita, niejednoznaczna i można zagubić się w gąszczu informacyjnym.

Treść pojęcia OOS zmienia się, ewoluuje od momentu swego pojawienia się w polskim słownictwie, czyli od lat siedemdziesiątych.

To co dawniej nazywano metodą, ekspertyzą dzisiaj zaczyna być postrzegane w szerszych kategoriach, mianowicie jako: proces, procedury, narzędzie planowania i gospodarowania środowiskiem przyrodniczym.

Charakterystyczną cechą tego typu ocen, jest ich sformalizowany, kompleksowy, interdyscyplinarny i utylitarny charakter.

OOS na poziomie polityki, planów i programów, określana czasami jako strategiczna OOS (SOOS), jest relatywnie nowym zjawiskiem na świecie.

Amerykańska NEPA (National Environmental Policy Act) zawiera wymagania w tym zakresie lecz nie była tak jak OOS należycie egzekwowana. Agencja Ochrony Środowiska USA (EPA) już w latach 1979-1989 przygotowała 320 takich raportów. Prawdopodobnie