78273

Inhibitory

•pasywatory (związki nieorganiczne, o utleniającym anionie: chromiany, wolframiany, azotyny, molibdeniany),

•inhibitory organiczne (stosowane jako środki ochrony czasowej, np. oleje, smary, woski), •inhibitory lotne (o dostatecznej prężności par, wykazujące własności inhibitujące, do nasycania powietrza w przestrzeniach zamkniętych sprężarek i skraplaczy. Otrzymywane z alifatycznych lub cyklicznych amin i ich pochodnych).

Inhibitory fizyczne

•adsorpcyjne - wiązane z powierzchniami metali odwracalnymi siłami,

•chemisorbcyjne - związane częściowo siłami adsorpcji, częściowo zaś siłami chemicznymi (charakter przejściowy między inhibitorem fizycznym a chemicznym).

Wskutek adsorpcji następuje pokrycie metalu warstewką inhibitora. Powoduje ona: •zmniejszenie szybkości anodowego rozpuszczania metali wskutek częściowego zablokowania powierzchni,

•utrudnienie dostępu agresywnych składników środowiska (np. depolaryzatorów) wskutek zahamowania ich dyfuzji do powierzchni.

Inhibitory chemiczne

•pasywujące - warstewka ochronna powstaje wskutek utleniania powierzchni metalu, •powłokowe - warstewka ochronna powstaje wskutek tworzenia się nierozpuszczalnych związków z metalem lub produktami jego korozji.

Ze wzrostem stężenia inhibitora ulega zmniejszeniu korozja metalu w głębi roztworu, a pojawia się podwyższona korozja w okolicy rozdziału faz (np. metal-powietrze). Inhibitora musi być w sam raz - nie za dużo. ani nie za mało.

Ochrona powłokowa powinna uwzględniać •przeciwkorozyjne własności powłok malarskich,

•odporność powłok na czynniki mechaniczne i atmosferyczne,

•własności przeciwporostowe,

•przyczepność i skurcz liniowy powłok (powłoka nie może pękać na pracującym kadłubie), dobór rodzaju powłok malarskich i technologii malowania