78276

Ochrona przed korozją

Klasyfikacja sposobów ochrony

•dobór odpowiedniego materiału do środowiska agresywnego (na etapie projektowania), •osłabienie agresywności środowiska poprzez:

•zmniejszenie depolaryzacji tlenowej, np. odpowietrzenie wody kotłowej,

•dodatek inhibitorów tworzących trudno rozpuszczalne warstewki zaporowe w miejscach katodowych lub anodowych metali.

•ochrona andodowa,

•powłoki ochronne metaliczne katodowe (Ni, Cu, Sn, Pb) lub anodowe,

•powłoki niemetaliczne (wywołane na powierzchni związku chemicznego w wyniku zabiegów chemicznych lub elektrochemicznych, jak utlenianie (oksydowanie), utlenianie elektrolityczne anodowe (glin, magnez), fosforowanie (stal, cynk), lub chromianowanie (magnez),

•powłok ochronne niemetaliczne nakładane (farby, lakiery, emalie, smoła, asfalt, smary, powłoki cementowe).

Ochrona elektrochemiczna

•ochrona protektorowa z użyciem galwanicznych anod cynkowych, aluminiowych, magnezowych,

•ochrona katodowa z zastosowaniem zewnętrznych źródeł prądu,

•przewodowe i bezprzewodowe monitorowanie zagrożenia korozyjnego oraz stanu ochrony przed korozją.

Ochrona protektorowa

Do chronionego rurociągu/kadłuba przytwierdza się protektory (bloki z metalu o niższym od żelaza potencjale - magnez, alu, cynk). Protektor stanowi anodę zwartego ogniwa i sam zużywa się, przechodząc do roztwory (wody gruntowej/morskiej). Elementy ochronne muszą być co pewien czas wymieniane.

Ochrona katodowa z zastosowaniem zewnętrznych źródeł prądu •badanie wartości potencjału wody morskiej,

•przekazywanie informacji do procesora, który wytwarza odwrotny potencjał korozyjny na kadłubie (tzw. „zerowanie" kadłuba),

•dodatkowy potencjał korozyjny powstaje na zanieczyszczeniach,

•dobra ochrona, ale nie jest w 100% skuteczna.

Inhibitory/opóźniacze korozji

•inhibitory działające na powierzchni metali (np. chromiany wytwarzające na powierzchni metali, wskutek jego pasywacji, warstewki ochronne),

•inhibitory zmniejszające agresywność samego środowiska korozyjnego (np. siarczyny).