81655

c) działania społeczne - najwyższy stopień zachowania o wysokim stopniu złożoności, odróżnia go od pozostałych:

-    organizacja - stworzenie od podstaw rozbudowanej struktury organizacyjnej

-    wspólny cel działania - sprawia, że podmioty odczuwają więź społeczną z innymi uczestnikami tych działań i utożsamiają się z grupą działającą. Wiedzą, że wspólny cel mogą osiągnąć przez wspólne działanie np.: ruchy społeczne - grupa osób działających w określonym miejscu i czasie, realizująca wspólny cel społeczny w sposób zorganizowany, który to grupa dąży w swoim działaniu do wprowadzenia trwałej zmiany w porządku społecznym. Zmiana zależy od ambicji ruchu np.: budowa drogi dojazdowej, zmiana prawa.

2. „STARE" I NOWE RUCHY SPOŁECZNE

PODZIAŁ NA STARE I NOWE RUCHY SPOŁECZNE Dostrzeżono pewną ewolucję w sposobach funkcjonowania i działania ruchów społecznych na przestrzeni ostatnich 100 lat. Opisał ją Claus Offe. Na podstawie swoich obserwacji doszedł do wniosku, że możemy mówić o 2 fazach rozwoju

ruchu.

a) lata od II połowy XIX do lat 60 XX wieku - stare ruchy społeczne - skupiały uczestników wywodzących się z Jednego określonej grupy społecznej. Często istotną rolę odgrywał podział klasowy. Na tej podstawie powstały ruchy robotnicze, czy wystąpienia chłopskie.

-    podejmowały problemy dotyczące jedynie wąskiej grupy społecznej (tej grupy z której uczestnicy pochodzili), miały ograniczony zasięg działania ( z dobrodziejstw

wywalczonych, korzystać miała określona grupa - były to organizacje masowe - skupiały dużo uczestników i organizowały wystąpienia w sposób planowy. Organizacją wystąpień zajmowała się struktura administracyjna działająca permanentnie, której celem była obsługa ruchu • była grupą silnie zhierarchizowaną, obejmowała minimum 3 szczeble. Na czele stał przywódca, niżej zastępcy 1 osoby odpowiedzialne za działalność struktur terenowych ruchu, najniżej szarzy członkowie - ruch był często zinstytucjonalizowany - najczęściej funkcjonowały organizując wiece, pochody, ale I akcje popierające działania władz (ruchy żyły w symbiozie z władzą polityczną, korzystały bowiem ze sposobów negocjacyjnych z władzą - ruch zyskiwał poprzez to popularność, nowych członków, uchodził za Instrument skuteczny; władza podejmując petrarktacje z ruchem zyskiwała potrzebne Jej poparcie społeczne, uchodziła za władzę wrażliwą na społeczne problemy). Postulaty ruchu zawsze podlegały negocjacjom.

b) od lat 60 XX w. do dziś - obejmuje przede wszystkim okres od 1960 -1990

-    gromadzą one inny typ uczestnika, są to osoby, które nie reprezentują jednej określonej grupy społecznej; są to przedstawiciele różnych zawodów i

grup społecznych. Ruch staje się niejednolity społecznie.