82170

Dobór grzejników - polega na określeniu powierzchni wymiany ciepła w odniesieniu do parametrów czynnika grzejnego i wymaganej temperatury w pomieszczeniu. Podstawą dobom jest bilans cieplny wykonany dla poszczególnych pomieszczeń (PN-B-03406:1994 Ogrzewnictwo. Obliczanie zapotrzebowania na ciepło pomieszczeń o kubaturze do 600 ni³).

Moc cieplna grzejnika

Q = A k AT

gdzie:

Q - moc cieplna grzejnika [W|;

A - powierzchnia wymiany ciepła grzejnika [nr]: k - współczynnik przenikania ciepła [W/nrK);

AT - różnica temperatury pomiędzy średnią temperatura wody w grzejniku i temperaturą w pomieszczeniu [°C], Przyjmuje się średnią arytmetyczną różnicę temperatur [(t, + t_P)/2 - tj], co jest oczywiście uproszczeniem i przy większych różnicach temperatur należy obliczać średnią logarytmiczną różnicę temperatur.

Producenci grzejników mają obowiązek podać dane umożliwiające określenie współczynnika przenikania ciepła. Dla wygody projektantów' zestawiają oni w tabele moce grzejników dla określonej temperatury (czynnika grzejnego oraz temperatury w pomieszczeniu). Ze względu na dowolność projektowania układów ogrzew'ania z różną temperaturą czynnika grzejnego tabele zawierają najczęściej jeden (90/70/20°C) lub kilka podstawowych zestawów' wydajności grzejników. W razie potrzeby wydajności grzejników dla innych temperatury można uzyskać stosując odpowiednie współczynniki korekcyjne.

Dobierając grzejniki należy pamiętać, że na ich wielkość ma wpływ m in. miejsce usytuowania (pod oknem lub nie), osłonięcie (obudowa) czy sposób podłączenia (zasilanie góra, dól) Uwzględnić też należy schłodzenie czynnika grzewczego w przewodach pomiędzy źródłem ciepła a grzejnikiem.

Podane wyżej wzory dotyczy grzejników konwekcyjnych czyli oddających większość ciepła drogą konwekcji, zatem dla danego typu i wielkości grzejnika k = C AT"', gdzie C jest stalą dla danego typu i wielkości grzejnika a in jest wykładnikiem dla konwekcji swobodnej (0,25 -0,4); i w efekcie Q = A C AT^Um.