83832

Nowy traktat uposażył Unię Europejską w osobowość prawną - zlikwidował Wspólnotę Europejską, a Europejska Wspólnota Energii Atomowej nie weszła w skład UE; zlikwidował również podział UE na 3 filary; wejście w życie traktatu to bardzo ważne wydarzenie w rozwoju Unii Europejskiej; integracja w ramach UE przybiera różny charakter wzmocnienie integracji to wzmocnienie procedur międzynarodowych; najbardziej rozwój integracji hamuje polityka biytyjska z trudno wytłumaczalnych powodów; być może Wielka Brytania chcę coś ugrać dla siebie w związku z kryzysem.

Międzynarodowe atrybuty Unii Europejskiej jako aktora stosunków międzynarodowych - zdolność do działań międzynarodowych; artykuł 47 TUE stwierdza, że UE posiada osobowość prawną oraz zdolność do czynności prawnych, ale wcześniej już tak było faktycznie; to nie było mało ważne w znaczeniu prawnym; traktat rzymski o EWG przyznawał osobowość prawną Wspólnotom Europejskim, ale brak zdolności prawnej UE; uczestnictwo w tworzeniu procesu pokojowym, rozwój procesów KBWE oraz prawa człowieka dzięki działalności WE; Wspólnoty Europejskie działały w oparciu o prawo unijne, a formy współpracy oraz polityki (znajdujące się w II i III filarze) działają w oparciu o prawo międzynarodowe; w ramach WE spory były rozstrzygane ptzez Trybunał Sprawiedliwości w Luksemburgu, natomiast sprawy objęte II i III filarem trafiają do Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości w Hadze; UE jako całość posiada osobowość prawną od traktatu z Lizbony.

Zdolność do reprezentowania siebie w stosunkach międzynarodowych i stosunki dyplomatyczne - UE reprezentuje siebie jako podmiot oraz również jako państwa członkowskie; do 1 XII 2009 r. zdolność do reprezentowania siebie dotyczyła tylko WE; powstawały przedstawicielstwa Komisji Europejskiej w innych państwach oraz delegatury UE; zmienia się rola prezydencji w UE - prezydencja miała wcześniej większą rolę; wobec innych państw i innych uczestników stosunków międzynarodowych w imieniu UE występuje Urząd Przewodniczącego zwanego prezydencją. Prezydencję sprawuje państwo przewodniczące Unii w danym półroczu, zmienia się ono w sposób rotacyjny z dniem 1 stycznia oraz 1 lipca każdego roku; prezydencja jest wykonywana przez przedstawicieli państwa przewodniczącego - szefa państwa lub rządu państwa przewód tuczącego, ministra spraw zagranicznych lub innego przedstawiciela rządu, stałych przedstawiciele w randze dyrektorów politycznych lub ambasadorów. Urząd przewodniczącego jest wspierany przez „trójkę” - oprócz przedstawiciela reprezennijącego dane państwo sprawujące prezydencję w jego skład wchodził Wysoki Przedstawiciel do spraw Wspólnej Polityki Zagranicznej i Bezpieczeństwa oraz reprezentujący Komisję Europejską - Wysoki Komisarz do spraw Stosunków Zewnętrznych (taki byl skład na mocy Traktam Amsterdamskiego z 1999 r.).

Prezydencja jest sprawowana przez państwo przewodniczące w danym półroczu UE; pojawił się urząd Wysokiego Przedstawiciela UE do spraw polityki zagranicznej i bezpieczeństwa, ale brakowało zrozumienie, że taki urząd już wcześniej istniał i nazywał się Wysoki przedstawiciel do spraw polityki zagranicznej i bezpieczeństwa (był sprawowany przez Javiera Solana); Wysoki Komisarz do spraw Stosunków Zewnętrznych - brak dualizm, ponieważ od traktatu z Lizbony, ponieważ Wysoki przedstawiciel UE ds. polityki zagranicznej i bezpieczeństwa jest z urzędu wiceprzewodniczącym Komisji - obecnie od XII 2009 r. Wysokim Przedstawicielem UE ds. wspólnej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa jest Catherine Ashton; nowy urząd przewiduje szereg działań w zakresie polityki zagranicznej; z urzędu reprezentowanie UE przypada na Wysokiego Przedstawiciela i to właśnie on reprezentuje prezydencję; nie pojawiła się jednak nazwa „minister spraw zagranicznych", ponieważ UE nie jest państwem.