85023

UMOWA O ZWOLNIENIE DŁUŻNIKA Z OBOWIĄZKU ŚWIADCZENIA.

Art. 392. Jeżeli osoba trzecia zobowiązała się przez umowę z dłużnikiem zwolnić go od obowiązku świadczenia, jest ona odpowiedzialna względem dłużnika za to, że wierzyciel nie będzie od niego żądał spełnienia świadczenia.

Jest zobowiązanie między wierzycielem a dłużnikiem. Os.3. trzecia w umowie z dłużnikiem zobowiązuje się zwolnić go z obowiązku świadczenia. Os.3. jest odpowiedzialna względem dłużnika za to. że wierzyciel nie będzie żądał od niego spełnienia świadczenia. Wszystko zależy zatem od zachowania wierzyciela i jeżeli nic wystąpi on do dłużnika o spełnienie świadczenia to odpowiedzialność os.3. nie powstanie choćby nie podjęła żadnych starań, a wierzyciel po prostu zapomniał o swojej wierzytelności. Najczęściej os.3. zaofiaruje wierzycielowi umówione świadczenie, czym zaspokoi wierzyciela i jednocześnie zwolni dłużnika z długu (art. 356. § 2. wierzyciel nie może odmowić przyjęcia wymagalnej wierzytelności pieniężnej od os.3.). os.3 może odwieść wierzyciela od zamiaru dochodzenia wierzytelności od dłużnika.

Jeżeli jednak wierzyciel zażąda świadczenia od dłużnika, to wówczas os.3. odpowiada i to niezależnie od swoich starań - odpowiedzialność ma charakter obiektywny, gdyż jest to umowa gwarancyjna - os.3. udziela dłużnikowi gwarancji, że przejmie na siebie ciężar długu. Os.3. przejmuje ryzyko. Szkoda obejmuje wartość świadczenia dłużnika wobec wierzyciela plus wydatki i utracone korzyści.

Tego rodzaju umowa nie wywiera żadnego skutku względem wierzyciela. Wierzyciel na jej podstawie nie uzyskuje dodatkowego dłużnika w osobie trzeciej, może on dochodzić swego prawa tylko od dłużnika. Tym rożni się od umowy przejęcia długu, która wymaga zgody wierzyciela, a w wyniku której dłużnik zostaje zwolniony z zob. Omawiana umowa ta może się pojawić jako wynik nieudanego, nieważnego przejęcia długu, z powodu braku zgody wierzyciela.. Konwersję taką przewiduje art. 521. § 2.

Art. 521. § 2. Jeżeli skuteczność umowy o przejęcie długu zależy od zgody wierzyciela, a wierzyciel zgody odmówił, strona, która wg umowy miała przejąć dług jest odpowiedzialna względem dłużnika za to, że wierzyciel nie będzie od niego żądał spełnienia świadczenia.

Jeżeli os.3 sama spłaci wierzyciela może jej przysługiwać roszczenie zwrotne do dłużnika -uzyskał on przysporzenie. Zakres i podstawę regresu może określić sama umowa z art.392. Gdy nie jest to wskazane w umowie to roszczenie może powstać z tytułu bezpodstawnego wzbogacenia (jest ono słabsze). Konieczna jest analiza konkretnego przypadku.

4

Dla zobowiązania się os.3, że zwolni z długu dłużnika przez zaspokojenie wierzyciela wymagana jest zgoda dłużnika wyrażona na piśmie (ad solemnitatem ) - wtedy spełnione są warunki surogacji ustawowej art. 518. § 1. p.3.

B