85554

Pomiar satelitarny GPS przy wykorzystaniu metody statycznej.

Technologia pomiarów statycznych GPS jest technologia najwyższej dokładności Oba odbiorniki uczestniczące w pomiarze pozostają stacjonarne w ciągu całej sesji (kampanii) obserwacyjnej. Możliwe jest zbieranie obserwacji z wielu sesji obserwacyjnych (np. po kilka godzin dziennie), zaś zebrany materiał jest poddawany opracowaniu po zakończeniu całej kampanii obserwacyjnej. Długość sesji (kampanii) obserwacyjnej zależy głównie od żądanej dokładności (przeznaczenia sieci) i od odległości miedzy punktami i - jak wynika z wieloletnich doświadczeń różnych ośrodków - wynosi:

1    30-90 min. dla sieci lokalnych

1    1-2 dni dla punktów odniesienia sieci krajowych i geodynamicznych o charakterze

lokalnym i państwowym

1    4-6 dni dla sieci kontynentalnych i podstawowych sieci geodynamicznych regionalnych

Ogólne wytyczne dla obserwacji w reżimie statycznym są następujące:

1 minimalna liczba satelitów obserwowanych przez jedną stację ma wynosić 4,

1 minimalna wysokość każdego z satelitów nad horyzontem - 15°,

1 maksymalna wartość parametru PDOP, charakteryzującego rozkład satelitów w przestrzeni względem stacji obserwacyjnej - 15.

1 minimalny czas synchronicznych obserwacji dla wyznaczenia wektora lub kilku wektorów - 45 min

1 gdy dysponujemy odbiornikiem o jednej częstotliwości LI , to odległości pomiędzy stacjami nie powijmy przekraczać 30 km, głównie ze względu na wpływ refrakcji jonosferycznej.

Stosując efemerydy transmitowane przez satelity, tzw. efemerydy pokładowe , można spodziewać się, że wyniki wyznaczeń nie będą gorsze niż poniżej scharakteryzowane błędami średnimi:

±(0.01 + 0 002 s[krn]) m dla wyznaczenia długości wektora,

±(1” + 5”/s[ktn]) dla wyznaczenia azymutu geodezyjnego i ±(0.02 + 0.002s[km]) tn dla wyznaczenia wysokości elipsoidalnej