87071

PODSTAWOWE POJĘCIA

WWIIHW - *~N-    ■

• katbr,tp - 7*«pół czynrtcdct. których celem jerf ustalenie- z»«źno6d fomtedr, wygoiłem anartyamym (7ate2nyin od wk-kości mwowi a s»«cołwi: {ioftciaj wwKu

zaterrofcć ustala fśe r»a codWaMe porównania zo marymi wzorcami -» otrzyrrufemy krzywą łcałbracp. kR>wa wzorcową

PODZIAŁ METOD ANALITYCZNYCH

mnmmm««^.‘V.vv:>'V.»w • -v> • iwfmmici——

Metody bezwzględne (absolutne) - nie wymagają katfcr&cji

-* mcutrwe jeel uzyskane wyniku ni pocetiwre pomwru Welcołd pute»w.w,ch (masa. objętość, natężenie wąau. czasj oraz zna.cmośct feykoctomfcTnydt (masy awnewe stała Faradya.. I

-» metody mia»eczkt>*e. grawimetryczne, fc-jfcynema

Metody porównawcze (względne) - wymage,ą kalibracji rcgtędem znanych wzorców (większość technik analitycznych)

-» ro-itaje metod kałfcracji.

- metoda kirywej ksfcbracji metoda ckxia*u wzcrca . metoda wzorca wewnętrznego

METODA DODATKU WZORCA

WlIMMMI II • l '- - .i    f.    •.'T'.,    J I aa ——

Procedura pomiaru:

-    zmierzyć wartość sygntłu anottycznego (y) <fto bodonej próbki

-    do próbki dodajemy moną doić wzorca i powtórnie mierzymy wartość y. Wielość zmiany sygnału analitycznego jest proporcjonalna do ilości dodanego wzorce

Jednokrotny dodatek wzorca:

y • « . y, * « (c ♦ c,) -♦ y/y, » (c ♦ cj / e ^«»yc,/(y, -y)

Wielokrotny dodatek wzorca:

«■ y ⁷ Cy.j - y) ■ «..iv^/A»Y'

gdzw m » Ay_{t i} / ą,..

TECHNIKA. METODA. PROCEDURA ANALITYCZNA..

P9|wW<i>A>    w w -j ^:’ł.i»i-: v».Wł*i

•    tocfnł.a anafttyczTw - zespól metod araKycznrycb wyiorzystotą^ołi to wmn rjuwUko fizyczne (tę: tfomcmn spektrometria absołpcyjrw wo»atłcerom«tri»

•    mełoca awWyczna - konkretny <pa»ćto oznaczania określonego anafttu w oklejonej prótc* i w, <c»2y staniem określonej tecł nłó (np. oznaczane pctasu w prtdUKh krwi za pomocą eóktrcdy ioooeekMywnej)

•    ptoocdua onadtyczna - sKzegćkw/ spowob pr^tepOAdi-w. uwzgfcMniejąr/ri Mocowane ooczynnki Ich «e2cma i otfetoća warunki cotKf onu próbek Rp

METODA KRZYWEJ KALIBRACYJNEJ

■—ir« l^y.-łi.-    T W -A    • -i”    Cti^/riP¹ I I—

y - widkoóć tmefTOrtO {r_ry*Ś orbity cm/)

0-w»pólcryniUkkim-wkowY prostej    y * dX « D

e - stężenie onolttw

b - rzędna początkowo (dla e = 0 wortość tkpej próby)

Procedura pomiaru:

-    perygo towar serię roztworów wzorcowych (znomc stężenie onoktu «)

-    zmierzyć wu-tość sygndu ondif (y) dla każdego roztworu wzareosege

-    zmierzyć wartość sygnetu dla onalłrowanej próbki • wykręcić krzywą kol brocyjn* y = f ( < )

-    wyznaczyć stężenie analizowanej próbki c*

UWAGA - korzystamy z Urnowego zakresu krzywej Mbrocji !*

OgneełczMie:

-    wąski zokres liniowości

-    upk, * rrntrycy próbki (róćnc wartości a i b dlo wzorców j próbkiJ

METODA WZORCA WEWNĘTRZNEGO

wnumm y.no. • •    _    x.i..ił'. .>vjviri«.acTV«aamia

Metodę wzorca wewnętrznego stosuje się gdy w trakcie pomiaru współczynnik a w równaniu prostą) zmienia się (zalety od zmiennych parametrów pomiarowych)

Techniki analityczne stosujące metodę wzorca wewnętrznego !

■ (łwomotogrcdia gazowa

-    atomowo epektrometrio cau*yjno(»zbwdz«mc id-rowt)

-    fluorescencyjna spektroskopiarentgenoasko

Wzorzec wewnętrzny - substancjo me będące anohtem. dodowemo do próbki Mierzone są równocześnw dwa Sygntły analityczne: dlo ano li tu - y, oraz dla wzorca - y^

Otrzymujemy: y_l • a, Cj oraz y_r • o, c₂

-♦ yi > y* * ^R «./<*

gdzie, ft - o,/a, jest nazywany współczynnikiem odpowiedzi