87674

dopiero obowiązującą ustawą o ochronie przyrody: stanowiska dokumentacyjne. Poza tą zasadniczą klasyfikacją, wynikającą z art. 13 ustawy o ochronie przyrody pozostają parki gminne, dawne parki podworskie, następnie parki wiejskie, które mogą być zaliczane zarówno do obszarów, jak i do obiektów, aczkolwiek więcej moim zdaniem argumentów przemawia za zaliczeniem ich do obszarów.

Obszary chronione można także klasyfikować ze względu na znaczenie dla systemu ochrony przyrody na: 1) tworzące krajowy system obszarów chronionych: parki narodowe, rezerwaty przyrody, parki krajobrazowe, obszary chronionego krajobrazu 2) pozostałe.

Bioróżnorodność to rozmaitość fonu wśród organizmów a także cala zmienność na poziomie chromosomalnym. gatunkowym, ekosystematycznym. Definicja przyjęta przez Konwencję o biologicznej różnorodności brzmi natomiast następująco: Bioróżnorodność - jest to zróżnicowanie organizmów żywych, które występują na Ziemi oraz bliższych biogeograficznych jednostek. Oficjalna definicja bioróżnorodności określa ją jako różnorodność gatunkową wszystkich żywych organizmów, które występują na Ziemi, we wszystkich ekosystemach: morskich, lądowych, wodnych oraz w zespołach ekologicznych, do których organizmy żywe należą. Różnorodność może być zarówno wewnątrzgatunkowa jak i w obrębie ekosystemów.

Trzy poziomy rozpatrywania bioróżnorodności:

1)    różnorodność w obrębie gatunku (wewnątrzgatunkowa) - mierzona różnicami genetycznymi pomiędzy osobnikami i populacjami

2)    różnorodność gatunków (międzygatunkowa) - wyrażana poprzez zestawienie liczby i równomierności występowania gatunków 3) różnorodność zespołów lub ekosystemów mierzona liczbą różnych wielogatunkowych zbiorowisk.

Kndemizm - występowanie niektórych roślin lub zwierząt tylko na pewnym określonym terenie.

Analiza luk: 1) sporządza się wstępna klasyfikacje istniejącej różnorodności biotycznej 2) nanosi się na mapę istniejący system obszarów chronionych i innego użytkowania gruntów 3) luki w systemie obszarów chronionych, gdzie elementy różnorodności biotycznej nie są dostatecznie chronione, zidentyfikuje się poprzez porównanie wyników z działań 1 i 2 4) wyznacza się priorytetowe działania, w celu wypełnienia luk, okresowo wykonuje się przegląd rezultatów podjętych działali, a w razie konieczności dokonuje się zmiany priorytetów.

Metoda reprezentacji - lista obszarowa najlepiej reprezentująca zasoby naturalne ziemi, które są obszarami o najwyższym priorytecie ochrony.

Ostateczny wpływ na ocenę obszaru ma: bogactw^ro gatunkowe, endernizm, unikalność taksonomiczna, niezwykle zjawiska ekologiczne lub ewolucyjne, rzadkość głównych typów siedliskowych w skali globalnej.

Metoda komplementarności - jest ściśle powiązana z metoda reprezentacji a polega na podziale interesującego nas obszaru na jednostki przestrzenne o określonych rozmiarach tak by tworzyły siatki. Celem jest stworzenie najbardziej oszczędnego przestrzennego systemu obszarów chronionych, poprzez identyfikacje najmniejszej grupy jednostek przestrzennych, w której występują gatunki.

Metody siedliskowe - podejściem alternatywnym do analizowania liczby gatunków r relacji miedzy nimi jest ustalenie priorytetów ochrony dla typów siedlisk. W celu sporządzenia listy siedlisk priorytetowych opracowano zestaw kryteriów z systemem punktacji dla każdego z