89719

Ferromagnetyzm jest to spontaniczne ustawienie zgodnych kierunków i zwrotów momentów magnetycznych pod wpływem czynnika porządkującego. Ferromagnetyki posiadają własne momenty magnetyczne, które pod wpływem umieszczenia materiału w polu zewnętrznym porządkują się, wzmacniając to pole. Charakteryzują się dużą wartością podatności magnetycznej (zależnej od zewnętrznego pola oraz temperatuiy otoczenia). Po usunięciu zewnętrznego pola ferromagnetyki zachowują stan namagnesowania zwany pozostałością magnetyczną. Ferromagnetyki swe osobliwe właściwości magnetyczne tracą w pewnej temperaturze (T_f) nazywanej punktem ferromagnetycznym Curie. W temperaturze tej ferromagnetyzm zostaje zniszczony przez wzbudzenia termiczne i w wyższych temperaturach ferromagnetyki zachowują się jak paramagnetyki.

	FerromagneCyk (8—const)
	£ I
		TfCJ

Ferromoonetylc (B—O)

Napięcie:

Związek miedzy trzema wektorami magnetycznymi przedstawia wzór B = v₀H + p₀M

zgodnie z prawem Faradaya:

ponieważ z cewce jest Z zwojów:

strumień pola przez powierzchnię S wynosi:    4>_B= BS , wektory BiŚ są prostopadłe

( cos<x = l ), możemy więc zapisać <t>_B= BS .

Stąd:

61 HłM ór

=-ZS_M(

,,___ 6(    & B _ „„ ó(m₀H + m₀M

U =e = -Z-= — ZS ——ZS-

Ó T    ÓT    ÓT

gdzie:

U - napięcie w cewce wtórnej Z - liczba zwojów w cewce wtórnej S - pole przekroju cewki wtórnej B - średnia indukcja pola H - średnie natężenie pola M - średnia magnetyzacja próbki Po - przenikałność magnetyczna próżni Prawo Curie-Waissa;

Opisuje podatność magnetyczną paramagnetyków w zależności od temperatury: