90643

kształtowników walcowanych na gorąco. Wy magają jednak starannego zabezpieczenia antykorozyjnego (np. przez ocynkowanie).

Płatwie o kształtach ceowych (rys. 4. lb+e) należy ustawiać środnikiem w stronę okapu, gdyż ułatwia to wykonanie połączenia z ryglem dachowym oraz jest korzystniejsze ze względów wytrzymałościowych (z uwagi na położenie środka ścinania przekroju ceowego). Należy jednak zaznaczyć, że takie ich usytuowanie nie jest najlepsze ze względów eksploatacyjnych gdyż na dolnej półce gromadzą się zanieczyszczenia i wilgoć, sprzyjające korozji kształtownika.

Pełnościenne płatwie prętowe łączy się do pasów rygli dachowych za pomocą elementów pośrednich z kątowników walcowanych (rys. 4.2a, c), kątowników giętych (rys. 4.2e), odpowiednio wygiętych blach (rys. 4.2b) lub elementów pośrednich (rys. 4.2d, f, g). Warunkiem przyjęcia widełkowego podparcia w modelu obliczeniowym wytężenia platwi (rys. 4.2a+d) jest umieszczenie ich łączników powyżej połowy wysokości kształtownika

Do połączeń platwi z elementami podporowymi najczęściej używa się dwóch śmb M16. Gdy płatwie stanowią część składową stężenia połaci owego poprzecznego, takie połączenia powinny odznaczać się nośnością nie mniejszą niż 0,01 większej z sil ściskających pas górny rygla dachowego. Należy zwrócić uwagę, że wytężenia tych połączeń w przypadku platwi jednoprzęsłowych są zdecydowanie większe niż w przypadku platwi wieloprzęslowych.

Projektowanie platwi pełnościennych o schemacie statycznym belki jedno-przęsłowej nie jest uzasadnione ekonomicznie (rys. 4.3a), gdyż o przyjętym przekroju poprzecznym platwi może wówczas decydować stan graniczny użytkowania i wytrzymałość tych elementów nie jest w pełni wykorzystana. Prowadzi to do zwiększonego zużycia stali w porównaniu z płatwiami o schematach belek ciągłych (rys. 4.3b). Stosowanie platwi o schemacie belki jednoprzęslowej jest uzasadnione, gdy hala jest posadowiona na terenach szkód górniczych lub na słabych gruntach Zaletą platwi jednoprzęsłowych jest dogodny montaż.

Mniejsze wartości momentów zginających niż w belkach jednoprzęsłowych i małe. ugięcia ustroju (a także niewielkie zużycie stali) uzyskuje się, gdy liczba przęseł platwi ciągłych jest większa niż dwa. Niedogodność wynikająca ze stosowania takich platwi wieloprzęslowych wiąże się z koniecznością wykonywania konstrukcyjnych połączeń uciąglających, przenoszących momenty zginające, co może być kłopotliwe w warunkach montażu.