90646

Do zalet dwuteowych rygli z kształtowników walcowanych na gorąco zalicza się możliwość wykorzystania ich nośności plastycznej. Dwuteowniki walcowane są w przypadku ich zginania przekrojami klasy 1. Jeśli są spełnione odpowiednie wymagania normowe [98], można takie konstrukcje obliczać z uwzględnieniem plastycznej redystrybucji wytężeń między przekrojami (według modelu analizy plastycznej ustroju). W przypadku konstrukcji statycznie niewyznaczalnych (a takimi zazwyczaj są ramy układów poprzecznych hal) można w modelu obliczeniowym dopuścić do tworzenia się kolejnych przegubów plastycznych w zginanych przekrojach, aż do zamiany ustroju w mechanizm. Wykorzystanie plastycznej rezerwy nośności takich ustrojów prętowych o przekrojach klasy 1. daje znaczące efekty ekonomiczne. W odróżnieniu od analizy' sprężystej można wówczas uwzględnić w obliczeniach zarówno zapasy nośności poszczególnych przekrojów poprzecznych, jak i zapasy nośności całego ustroju (siły wewnętrzne wyznacza się według analizy plastycznej, nośności przekrojów zaś z uwzględnieniem plastycznych właściwości materiału). Należy zaznaczyć, że o ile wzrost nośności plastycznej w porównanie do nośności sprężystej pojedynczego przekroju dwu-teowego według [98] wynosi 7%, to w całej konstrukcji ramowej może on sięgać około 30^A40%. Obszerne omówienie zagadnień obliczeń statycznych, wymiarowania i projektowania konstrukcji z wykorzystaniem plastycznych właściwości ustroju nośnego (według teorii nośności granicznej) podano m.in. w [61.

Jeśli przekrój dwuteownika walcowanego nie spełnia wymagań w zakresie stanów granicznych nośności (ma niedostateczną wytrzymałość) lub użytkowania przekroczony jest warunek ugięć), to na rygiel ramy stosuje się blachownicę. Z takim właśnie przypadkiem ma się najczęściej do czynienia w projektowaniu pelnościeimych układów poprzecznych. Przy większych rozpiętościach zachodzi bowiem potrzeba stosowania przekrojów wyższych i smuklejszych niż spotykane w standardowych dwuteownikach walcowanych na gorąco.