90647

Międzysłupowestężenia podłużne są konstrukcyjnym elementem ustroju nośnego niezbędnym zarówno w trakcie realizacji, jak i podczas eksploatacji obiektu.

W halach z suwnicowym transportem podpartym i świetlikami kalenicowymi należy stosować oddzielnie stężenia pionowe podłużne części podsuwnicowej i nadsuwnicowej slupów oraz świetlika. Jeśli w halach są suwnice natorowe na dwóch poziomach (por. rys. 1.14c), to tężniki pionowe międzysłupowe w kierunku podłużnej osi budynku umieszcza się ponadto między belkami podsuwnicowy-mi. Często belkę podsuwnicową wykorzystuje się jako element stężenia części dolnej slupów i ściany podłużnej. Wówczas stężenie pionowe podłużne górnej części nadsuwnicowej słupa nie leży w tej samej płaszczyźnie co stężenie części podsuwnicowej słupa.

Schematy pionowych stężeń podłużnych slupów hal pokazano na rys. 1.34. Międzysłupowe stężenia pionowe podłużne hal stosuje się jako kratowe (rys. 1.34a-=-f), ramowo-kratowe (rys. 1.34g-f-k), rzadziej jako ramowe (rys. 1.341). Stężenia kratowe umieszcza się zwykle między pasami slupów. Elementami tych kratownic są pasy sąsiednich slupów, krzyżulce, a niekiedy również rygle ściernie jako słupki (rys. 1 34a-fd). W konstrukcji usztywnień podłużnych hali pokazanych na rys. 1.34a i b wykorzystuje się rygle ścienne, a w pokazanych na rys. 1.34c i d - slupy pośrednie i rygle jako elementy nośne stężeń. Są one stosowane w halach bez suwnic lub z suwnicami o małym udźwigu.

W balach wysokich, a także z suwnicami o dużych udźwigach stosuje się stężenia portalowe (rys. 1.34h-=-k). Mają one również zastosowanie wtedy, gdy w ścianach podłużnych występują bramy lub w ciągach komunikacyjnych między ramami wzdłuż osi poprzecznej w halach wielonawowych. Stwarza się wówczas możliwość swobodnego wykorzystania przestrzeni między slupami Stężenia pionowe podłużne slupów hal, pokazane na rys. 1.34e-^Ak, są niezależnymi konstrukcjami usztywniającymi budynek. Jeżeli zastosowano tężniki ramowe (rys. 1.341), słupy główne, stanowiące jednocześnie ich elementy nośne, mają odpowiednio ukształtowany przekrój poprzeczny (rys. 1 34m).

Stężenia typu X (rys. 1 34a, e, f) wykonuje się z wiotkich prętów, w założeniu iż będą one tylko rozciąganymi elementami stężenia (w przypadku obciążeń ściskających ulegną sprężystemu wyboczeniu). Schemat portalowego stężenia z prętami uwzględnianymi w analizie jako wyłącznie rozciągane pokazano w rozdziale 5. na rys. 5.29.