90651

jednonawowych. Natomiast cliarakterystycznymi elementami układów poprzecznych hal wielonawowych są slupy pośrednie lub skrajne przegubowo połączone z fundamentem i ryglem, nazywane wahaczami (rys. 1.12b, c, e, f, h). Z uwagi na łatwość montażu konstrukcji można zalecać stosowanie jednoprzęsłowych rygli dachowych (rys. 1.12g). Ze względów statyczno-wytrzymałościowych korzystniejsze jest przyjęcie wieloprzę-slowych rygli dachowych (rys. 1.12e, f) Należy jednak stwierdzić, iż wielokrotne przesztywnienie układu poprzecznego hali (wielokrotnie statycznie niewyznaczal-nego) nie przynosi oczekiwanych korzyści w postaci zmniejszenia zużycia stali. Trzeba wówczas stosować dość skomplikowane konstrukcyjnie i technologicznie węzły montażowe, co skutkuje wzrostem pracoclilonności wykonania konstrukcji w wytwórni oraz przy montażu na budowie, a to z kolei wpływa na zwiększenie kosztu inwestycji. Wtedy na ogól zysk związany ze zmniejszeniem zużycia stali (w wyniku zmian przekroju poprzecznego na długości slupów i rygli dachowych) jest niwelowany przez straty spowodowane większą pracochłonnością.

Korzystne jest ukształtowanie wielonawowego układu popizecznego w wyniku usytuowania nawy dużej rozpiętości w środku, a naw mniejszych po jednej lub drugiej stronie liali (tzw. przybudówki; rys. 14b, c). Nawy w halach przemysłowych z suwnicami typu lekkiego mają często slupy takiej samej wysokości i rygle dachowe jednakowej rozpiętości, przy czym wówczas stosuje się z reguły jednoprzęslowe rygle kratowe Slupy są w takich przypadkach utwierdzone w fundamentach we wszystkich nawach lub tylko w niektórych. W lialach o dużej liczbie naw, w których istotne znaczenie ma obciążenie termiczne, korzystniejsze jest stosowanie zewnętrznych slupów waliliwych (połączonych przegubowo z fundamentem i ryglem dachowym). Szczególnie sztywne poprzeczne układy nośne są wymagane w halach z suwnicami pomostowymi usytuowanymi na kilku poziomach. Schematy takich hal pokazano na rys. I. I4c i d.

4)' r-l    b) •    ^C) ; •

;i '
.p X	r
■
Xt *	m 3 '