90726

osiadań dopuszczalnych dla projektowanej konstrukcji, które wywołałyby w konstrukcji dodatkowe siły wewnętrzne, powodując jej uszkodzenie lub pogorszenie właściwości użytkowej

|r|-r_r

Ryg 18 1 Osiadanie fundamentu i odkształcenia podłoża oraz rozszerzanie sic stref uplastycznienia w inilire wzrostu obciążenia: a) faza I (osiadanie proporcjonabic do nacisku), b) faza I (obciążenie osiąsgięło wartość napręZcn krytycznych — strefy uplastycznienia dochodzą do obrysu fimdainaitu). c) faza U (stref) uplastycznienia częściowo zachodzą pod fundament), d) faza III (wypieranie anaitii spod fundamentu — stref)' uplastycznienia zachodzą cafltowicic pod fundament), c) wykres przyrostu osiadania fwidaincntu (wykies - 1 ) i odkształcenia terenu w punkcie A (wykres — 2) |92|

Nośnością gruntu nazywa się więc obciążenie, przy którym nie następuje wypieranie gruntu spod fundamentu, a osiadanie poszczególnych części obiektu budowlanego nie wywołuje w konstrukcji dodatkowych sił wewnętrznych, które spowodowałyby jej uszkodzenie lub pogorszenie właściwości użytkowej.

Nośność gruntu zależy od jego rodzaju, układu warstw, stopnia zagęszczenia lub stopnia plastyczności, jak również od wymiarów, kształtu i głębokości posadowienia fundamentów. Największą nośność wykazują skały lite niezwietrzałe. Także grunty jednorodne, takie jak żwiry lub piaski, mogą przenieść większe obciążenie niż grunty niejednorodne. Grunty niespoiste w stanie zagęszczonym i średnio zagęszczonym mają także większą nośność niż te same grunty w stanie luźnym, podobnie obciążone. Rów nież grunty spoiste w stanie zwartym mają większą nośność niż te same grunty spoiste w stanie