natomiast dla stanu granicznego użytkowalności dla tzw.:
- kombinacji rzadkiej,
- kombinacji częstej,
- kombinacji prawie stałej.
Zgodnie z podanym warunkiem bezpieczeństwa (9.9) w obliczeniach statycznych formalinę dopuszcza się oprócz metod analizy liniowej, metody analizy nieliniowej (dla mostów betonowych i zespolonych) oraz dla mostów betonowych -metody analizy plastycznej (w mostach stalowych w odniesieniu tylko do sytuacji wyjątkowej dla klasy 1 przekroju poprzecznego elementu przy przyjęciu modelu sprężysto-plastyczncgo).
Wymiarowanie (obliczenia wytrzymałościowa) przeprowadza się:
- przyjmując prawo płaskich przekrojów z ograniczeniem odkształceń,
- zakładając liniowa bądź nieliniowe rozkłady naprężeń (modele liniowo-sprężys-te i sztywno-plastycznc dla stali, a nieliniowe i sztywno-plastyczne dla betonu),
- pomijając naprężenia rozciągające w betonie (z niewielkimi wyjątkami),
- zakładając wspólodksztalcalność betonu i stali w elementach betonowych oraz zespolonych.
Szczególną rolę w sprawrdzaniu stanów granicznych pełni nośność na zmęczenie. Obliczenia dla tego stanu przeprowadza się w zakresie analizy' liniowej, przyjmując specjalne modele obciążeń i procedury sprawdzalna naprężeń, obowiązujące zarówno dla stali jak i dla betonu.
Sprawdzenie stanów granicznych użytkowalności przeprowadza się zgodnie z waiunkiem (9.11), ale oprócz spraw'dzeiua ugięć, zarysowali czy drgań obowiązuje sprawdzenie naprężeń. Ograniczenie naprężeń w stanie użytkowalności ma na celu zahamowanie destrukcji betonu (mikrozarysowania, nadmiernego pełzania) oraz nadmiernego uplastycznienia stali, odkształceń trwalycli kumulacji defonnacji wywołanych wielokrotnie powtarzalnymi obciążeniami.
Cechą szczególna systemu nonn europejskich jest dbałość o zapewnienie trwałości, mająca swoje odbicie w szczegółowych zapisach dotyczących stanów granicznych oraz wymagali konstrukcyjnych.
Warto przypomnieć, że w celu wyznaczenia uogólnionych sil wewnętrznych bądź przemieszczeń, wg systemu norm krajowych (PN) obliczenia należy wykonać metodami analizy liniowej przyjmując najniekorzystniejszy z trzech układów' obciążeń:
- układ podstawowy,
- układ dodatkowy.