91050

2. CECHY GRUNTÓW BUDOWLANYCH

Realizacja budowli ziemnych wymaga określonej wiedzy z zakresu mechaniki gruntów

Grunty mają swój szkielet oraz pory wypełnione powietrzem, wodą i powietrzem lub wodą Rodzime grunty mineralne dzieli się na sypkie i spoiste

Grunty sypkie (niespoiste) nie mają spójności międzyziamowej, tak w stanie suchym, jak i mokrym. Natomiast w stanie małego zawilgocenia spójność występuje w nieznacznym stopniu. Do tq grupy gruntów należą piaski, żwiry, pospóiki o ziarnach większych od 0,05 mm. Grunty sypkie po wyschnięciu rozsypują się na poszczególne ziarna.

Grunty spoiste charakteryzują, się spójnością międzycząsteczkową (kohezją); są to grunty pyiowe i iłowe (pyły, lessy, gliny, i(y) o cząsteczkach zasadniczo mniejszych od 0,05 mm. Grunty te wysychając, mają silną wzajemną spójność międzycząsteczkową, a twardnąc, tworzą zwarte bryły i bryłki.

• Gęstość właściwa szkieletu gruntowego ma wielkość stalą,, wynoszącą średnio 2,65 t/m³; określają iloraz:

P.=

m\

vT

[t/m³]

gdzie: m, - masa szkieletu gruntowego wysuszonej próbki gruntu, t,

V, - objętość szkieletu gruntowego próbki, m³.

• Gęstość objętościowa gruntu, to iloraz:

m_m

p = — [t/m³)

gdzie: nu - masa próbki z określoną jego wilgotnością, np. naturalną, t, V - całkowita objętość próbki gruntu, m³.

Gęstość objętościowa szkieletu gruntowego: