93926

Wyniki badan w artykule nie są ułożone w ciągu logicznym. Przeprowadzone są badania zależności od stężenia kwasu octowego, później badania gdzie te wartości są stałe i ponownie autorzy prezentują nam wyniki badań w funkcji stężenia kwasu. Podobnie jest z wynikami badań spektroskopii impedancyjnej i dielektrycznej. Zależność przenikalności od częstotliwości pola ma duże znaczenie dla badania mechanizmów ruchu ładunków w materiałach, ale jest domeną spektroskopii impedancyjnej. Dlatego zastanawiający jest fakt przeprowadzenia obu tych badań i w dodatku nie przedstawienia tych wyników w artykule obok siebie. W dalszej części artykułu autorzy stwierdzają, iż wykres zależności przewodności od temperatury pokazuje, że można ją określać równaniem Arrhenius'a. Jednak przyjęty do badań zakres temperaturowy jest dosyć wąski i nie ma pewności czy autorzy na wykresie nie pokazują tylko fragmentu krzywej, która w szerszym zakresie temperaturowym może wykazywać inną zależność.

Próbkę poddano również badaniom XRD, SEM i AFM, które wykazały, że próbka jest gładka i amorficzna. Nieco zaskakujące jest umieszczanie wyników tych badań dla próbki polimeru z dodatkiem plastyfikatora. Dodatkowo przy prezentacji wyników badań SEM i AFM możemy się dopatrzeć kolejnych błędów m. in. nie podano skali na zdjęciu SEM. Dodatkowo znowu badania, które powinny być prezentowane razem rozdzielone są wynikami badania transmitancji. W tym miejscu brakuje informacji dzięki, którym czytelnik dowiedziałby się w jaki sposób przeprowadzone były pomiaiy. Nie podano materiału z którego wykonana była kuweta, co może rodzić pewne wątpliwości czy wyniki tych badań są poprawne.

Artykuł napisany jest napisany dosyć trudnym językiem. Tylko w kilku przypadkach podano w jaki sposób i po co dane badania były prowadzone. Czytelnik zmuszony jest do poszukiwania tych informacji samodzielnie. Wyniki przedstawione są natomiast w taki sposób, że każdy z nas chciałby przeprowadzić takie badania. Autorzy nie spotykają, żadnych problemów, lub raczej o nich nie piszą, a wyniki układają się w modelowy sposób. Niestety takie podejście może wprowadzać w błąd kolejne osoby zajmujące się tym lub zbliżonym tematem. Ponadto, kiedy zauważamy błędy, które popełniono przy prezentowaniu wyników jesteś podejrzliwi również co do poprawności przeprowadzenia badań.

Dopiero w ostatnim zdaniu artykułu dowiedzieliśmy się dlaczego autorzy zadali sobie trud przeprowadzenia tylu badań. Sugerują, że stałe elektrolity polimerowe na bazie żelatyny mogłyby znaleźć zastosowanie na przykład w urządzeniach elektrochromowych. Ja jednak przed wprowadzeniem tego pomysłu w życie polecałabym ponowne przeprowadzenie przynajmniej części badań.