94194

Składniki sarkomeru:

>    Odcinek środkowy - anizotropowy (A); podwójnie załamuje światło spolaryzowane zwykłym świetle ciemniejszy

>    Dwa końcowe odcinki izotropowe (I). pojedynczo załamują światło

i są jaśniejsze.

>    Cienkie płytki dzielące sarkomer:

•    Linie graniczne Z w poprzek substancji izotropowej

•    Szeroka strefa H. w środku, której znajduje się wąziutka linia M biegną przez środek substancji anizotropowej.

Pomiędzy niteczkami miozyny w strefie H nie dochodzą niteczki aktyny ciągnące się w tę stronę od linii Z.

Strefa H jest szersza podczas biernego rozciągnięcia, zweźa sie podczas czynnego skurczu.

W poprzek włókna przebiegają na przemian jasne smugi substancji izotropowej ciemne anizotropowej

Sarkolema wpukla się do wnętrza włókna i tworzy kanaliki T prostopadłe do miofibrylli wzdłuż linii Z lub na granicy między prążkami izo- i anizotropowymi.

Druga część siateczki sarkoplazmatycznej stanowią kanaliki podłużne L,

które biegną wzdłuż miofibrylli między sąsiednimi kanalikami T, tworząc na końcach rozszerzone pęcherzyki końcowe.

Mięsień szkieletowy stanowiący oddzielną jednostkę anatomiczną, składa się z włókien łączących się za pomocą tkanki łącznej (omięsna) w pęczki.

Mięśnie czerwone (powolne) mają mało miofibrylli, dużo sarkoplazmy, mioglobiny mitochondriów, obficie występują tu naczynia włosowate, przeważają tu procesy tlenowe; wykonują czynności mniej precyzyjne.