• aktywacja kopleksu CDK 4/6 + cyklina D
• fosforylacja białka retinoblastoma (Rb; te2 antyonkogen), powoduje unieczynnienie białka p53 i uwolnienie p21 z T antygenu oraz aktywację transkrypcji białek, syntezę cykjliny E i jej aktywację.
• SPF fosforyluje T antygenu na kluczowej treoninie
• PP2A defosforyluje T antygen na kluczowej serynie
• Rozpoczęcie replikacji (ssaki): podłączenie helikazy TOPI, polimerazy PCNA, polimerazy gamma, prymazy RNA, białka destabilizacji, wycisza cza primera RNA, ligazy...
• Podłączane są kohezyny CSS 1/3 i kondensyny SMC 1/3 (białka mające za zadanie łączyć 2 nici DNA), następuje remodelowanie chromatyny.
• podłączenie CDK + cdc45 - inicjacja replikacji!
■ W miejscach OR rozplatanie nici przez topoizomerazę II i helikazę. Nić rozpleciona stabilizowana jest przez białka SBB
■ Powstają widełki replikacyjne. Prymaza syntetyzuje krótki fragment RNA służący jako starter.
■ Aparat replikacyjny:
1. helikaza przesuwa się wzdłuż DNA i rozplata helikalną strukturę (ATP -> ADP). Oddziela od siebie nici.
2. białka SBB wiążą jednomciowy DNA i zapobiegają ponownemu łączeniu się nici.
3. Przed polimerazą DNA znajduje się ruchoma obręcz, która tworzy pierścień wokół DNA i wiąże polimerazę, umożliwiając jej ruch wzdłuż matrycy. Na nici opóźnionej uwalnia DNA po każdym zakończeniu fragmentu Okazaki
■ Polimeraza DNA katalizuje przyłączanie nukleotydów do łańcucha (dobudowuje od 5' do 3'!!!).
■ Łańcuch na nici wiodącej biegnącej od 3' do 5' dobudowywany jest w sposób ciągły, zaś na drugiej nici (opóźnionej) - w sposób nieciągły (powstają tzw. fragmenty Okazaki).
■ Do rozpoczęcia dobudowywama (w OR i na początku każdego fragmentu Okazaki) potrzebna jest prymaza, która buduje krótki fragment RNA (tzw. starter). Budowa fragmentów Okazaki rozpoczyna się od startera i kończy na poprzednim).
■ Startery usuwane są przez nukleazę
■ Naprawcza polimeraza DNA uzupełnia te miejsca.
■ Ligaza DNA łączy sąsiadujące ze sobą fragmenty.
■ Nić opóźniona zwinięta jest w ten sposób, że polimeraza tworzy jeden kompleks z helikazą i pry mażą.
Polimeraza DNA ma zdolność do autokorekty (redagowania) - po każdym wbudowaniu nukleotydu sprawdza, czy jest on prawidłowy. Jeśli nastąpił błąd, usuwa go (aktywność nukleazy) i na jego miejsce wstawia następny.
mRNA - stanowi "matrycę" do produkcji białek