97235

Strategia II to przenoszenie przez błonę komórkową schelatowanego Fe 3+ i jego redukcja wewnątrz komórek korzenia. Strategia ta jest charakterystyczna tylko dla traw. Wykorzystywane są tu specyficzne związki chelatujące, zwane fitosideroforami. Rośliny tej strategii są mniej wrażliwe na deficyt Fe niż rośliny strategii I

Symbioza -definicja, przykłady, znaczenie w świecie roślin wyższych

Symbioza - zjawisko ścisłego współżycia przynajmniej dwóch gatunków, które przynosi korzyść każdej ze stron (mutualizm) lub jednej, a drugiej nie szkodzi (komensalizm). Powszechnie spotykanym rodzajem symbiozy jest mikoryza - współżycie korzeni roślin i grzybów, gdzie grzyb wspomaga pobieranie wody i soli mineralnych stanowiąc "przedłużenie" systemu korzeniowego rośliny, a sam pobiera substancje odżywcze z korzenia powstające w drodze fotosyntezy.

U niektórych gatunków, np. storczykowatych i wrzosowatych, symbioza mikorytyczna jest bardzo ścisła. Grzyby rozkładające celulozę i pektyny umożliwiają storczykom kiełkowanie nasion i wzrost na martwym podłożu organicznym, np. próchniejącym drewnie.

Mikoryze dzielimy na ektotroficzna i endotroficzna w zależności od rozmieszczenia nitek grzybni w układzie grzyb - roślina. Mikoryza ektotroficzna występuje na krótkich korzeniach wielu gatunków roślin dwuliściennych (Pinaceae, Betulaceae, Fagaceae, Rosaceae). Korzenie nie mają wówczas włośników i często są pozbawione czapeczki. Grzybnia występuje głównie na powierzchni korzeni, tworząc gęstą sieć splątanych nitek, zwanych płaszczem lub siatką Hartiga. W przypadku mikoryzy endotroficznej grzybnia wnika do wnętrz komórek korzenia i ma znacznie mniejszą masę w porównaniu z grzybnią ektom i kory tyczną. Ten rodzaj mikoryzy występuje powszechnie u wielu drzew oraz licznych gatunków roślin zielnych, np. lucerny.

Grzyby mikorytyczne syntetyzują hormony typu auksyn, giberelin i cytokinin, które wydzielają do komórek gospodarza oraz antybiotyki przenikające do środowiska i zmniejszające w ryzosferze liczebność patogenów. Zwarty płaszcz grzybni w przypadku mikoryzy egzotroficznej mechanicznie utrudnia wnikanie różnych patogenów do korzenni.

Rośliny mikorytyczne są na ogół odporniejsze na niektóre warunki stresowe: skrajne temperatury gleby, niekorzystne pH lub na obecność substancji toksycznych.