■ wzrost liczby samobójstw - szczególnie wśród dzieci i młodzieży.
Trzy modele organizacji i finansowania ochrony zdrowia:
1. narodowy - występował we wszystkich krajach
komunistycznych (obecnie tylko w Wielkiej Brytanii). Głównym organizatorem służby zdrowia było państwo, które finansowało ten system. Państwo odpowiedzialne było za zapotrzebowanie medyczne i farmaceutyczne. Personel medyczny zatrudniany był jako pracownicy państwowi i podlegał podwójnej pośredniej kontroli ze strony państwa. W Polsce model ten określany był jako służba zdrowia. Państwo nie miało funduszy na kontynuowanie tego modelu.
2. korooracyino-przedstawicielski (ubezpieczeniowy^ - służba
zdrowia została zastąpiona przez ochronę zdrowia. Sprywatyzowano apteki. Wyzwolono personel medyczny z roli funkcjonariusza państwowego. Przekazano samorządowi terytorialnemu własność większości zakładów opieki zdrowotnej oraz odpowiedzialność za wykonywanie zadań ochrony zdrowia. W 1997 roku koalicja rządowa SLD-PSL wprowadziła ustawę wzorowaną na systemie niemieckim:
• Utworzono kasy powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego.
• Wprowadzono składkę ubezpieczeniową w wysokości 10% wartości wynagrodzenia.