97685

Winstona Churchilla opowiadali się m.in.: Heinrich von Brentano, Altiero Spinelli, Konrad Adenauer, Walter Hallstein, Paul H. Spaak i Duncan Sandy. Federaliści podzielili się na konstytucjonalistów i funkcjonalistów.

3.    Konfederacyjna koncepcja integracji europejskiej - opowiada się

ona za międzynarodową współpracą niezależnych państw, w ramach której państwa narodowe powinny zachować niemal nieograniczoną suwerenność. W myśl tych założeń decyzje ponadnarodowych centórw politycznych nie mogły mieć wielkiego znaczenia. Celem miało więc być utworzenie w Europie konfederacji, czyli związku państw jako podstawy procesu integracji. Luźna integracja samodzielnych państw miała polegać na współpracy międzynarodowej a nie ponadnarodowej. Głównym zwolennikiem tej koncepcji był prezydent Francji Charles de Gualle, który propagował ją pod nazwą „Europa ojczyzn”, Od 1940 roku de Gualle rozwijał swój wielki plan zjednoczenia europejskiego, który przede wszystkim miał na względzie bezpieczeństwo Francji. Główną jego wytyczną była współpraca Francji z Europą Zachodnią i Wschodnią, przy zastrzeżeniu, że konieczne sojusze nie mogą godzić w czyjąkolwiek suwerenność. W 1944 roku de Gualle zaproponował utworzenie na Zachodzie ugrupowania gospodarczego, ale bez uszczuplania suwerenności państw członkowskich. Koncepcję federacyjną poparł też papież Pius XII, lecz zawęził ją tylko do europejskich państw katolickich.

4.    Funkcjonalistyczna koncepcja integracji europejskiej - głównym

założeniem tej koncepcji było podjęcie współpracy gospodarczej, która da w efekcie szybkie i wymierne korzyści. Jej zwolenników nazywano często funkcjonalistami „otwartymi”, nie narzucali bowiem, czy, jak i kiedy część suwerenności państw ma być